Imagine

Από την στιγμή που έγινε γνωστή η παρακολούθηση του κυρίου Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ μια σκιά τον ακολουθεί.

Αν η παρακολούθησή του έγινε για λόγους Εθνικού Συμφέροντος το γεγονός ότι δεν προέκυψε τίποτε από την «επισύναψη» δεν τον παραδίδει αλώβητο στην συνείδηση του συνόλου των πολιτών.

Όπως η απαλλαγή ενός κατηγορούμενου σε πολύκροτη δίκη, όπου είχε προσαχθεί με βαριές κατηγορίες, δεν τον απαλλάσσει στο σύνολο της κοινής γνώμης από τις υποψίες.

Μήπως το έκανε αλλά δεν υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις;

Η σκιά θα παραμείνει στη σκέψη πολλών.

Από την στιγμή που ο κύριος Ανδρουλάκης είναι ο ηγέτης του τρίτου πολιτικού κόμματος της χώρας η ανάγκη να έρθουν όλα στο φως είναι επιτακτική.

Οι πολίτες δικαιούνται την καθαρή και απόλυτη αλήθεια. Τίποτα λιγότερο.

Η επίθεση των «ταγμάτων εφόδου», των ΜΜΕ, εναντίον όποιου τόλμησε να ζητήσει το αυτονόητο είναι αδιανόητη.

Αντί οι «χρυσοκάνθαροι» του Τύπου, συμπεριφερόμενοι ως μελανοχιτώνες, να επιτίθενται σε όποιον τονίζει την ανάγκη να έρθουν όλα στο φως, όφειλαν, –ως «υπηρέτες» του δημοκρατικού λειτουργήματος το οποίο υποτίθεται ότι διακονούν- πρώτοι αυτοί, να απαιτήσουν: «φως περισσότερο φως».

Όταν στη θέση αυτού, που όφειλαν πρώτοι να κάνουν, επιχειρούν με αντιδημοκρατικές και ανήθικες μεθόδους να σιγήσουν κάθε φωνή που απαιτεί την αλήθεια, τότε προκύπτει αβίαστο το ερώτημα.

Σε ποια συμφέροντα είναι στρατευμένοι;

Γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι, όχι μόνον δεν διεκδικούν να ρίξουν φως στην υπόθεση –όπως επιτάσσει η δουλειά τους- αλλά με χτυπήματα κάτω από την ζώνη προσπαθούν να διαβάλουν όποιον επισημαίνει την καθαρτήρια ανάγκη της απόλυτης αλήθειας και της διαφάνειας.

Αλλά δεν είναι μόνον οι επιθέσεις εναντίον «τρίτων».

Στόχος επιθέσεων, διαρκώς εντεινόμενων, γίνεται και ο κύριος Ανδρουλάκης.

Γιατί συνεχίζει να φωνάζει; Γιατί δεν προσέρχεται να ενημερωθεί κατ’ ιδίαν;

Όμως, από πού να ενημερωθεί; Από τον κατεστραμμένο φάκελο; Και αν ενημερωθεί οφείλει να σιωπήσει;

Διαφορετικά κινδυνεύει με την πολυετή φυλάκιση -για την οποία προειδοποίησε από τηλεοράσεως έμπειρο κοινοβουλευτικό στέλεχος της Ν.Δ.- για αποκάλυψη απορρήτου;

Δεν είναι σαν να ζητάμε από ένα θύμα βιασμού να προσέλθει στον βιαστή του για να ενημερωθεί για τους λόγους που τον ώθησαν στην πράξη του;

Η απαίτηση μας να μην καταγγέλλει τον βιασμό του για το καλό όνομα του «χωριού» είναι λογική;

Παρά το γεγονός ότι η λογική ασυνέπεια όσων επιχειρούν να συσκοτίσουν την υπόθεση είναι κραυγαλέα, η μέθοδος είναι δοκιμασμένη και αποτελεσματική. Ο «παραταξιακός πατριωτισμός» παγιδεύει την μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων.

Μια άσκηση της δημιουργικής φαντασίας, όμως, θα μπορούσε να «λύσει τα μάγια» και να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις.

Imagine λοιπόν –για να δανειστούμε τον τίτλο του τραγουδιού από τον Τζον Λένον- καλοπροαίρετε συμπολίτη ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα τέσσερα χρόνια πίσω το 2018.

Φαντάσου ότι ο Τσίπρας έχει μεταφέρει την υπηρεσία της ΕΥΠ από το Υ.Π. υπό τον Πρωθυπουργό.

Ότι έχει τοποθετήσει γενικό κουμανταδόρο του Πρωθυπουργικού Γραφείου τον ξάδερφο του.

Ότι άλλαξε τον νόμο για να τοποθετήσει επικεφαλής της ΕΥΠ κάποιον αμφιλεγόμενο.

Ότι το 2017 κατάργησε την υποχρέωση της ΕΥΠ να ενημερώνει τους παρακολουθούμενους μετά την λήξη της παρακολούθησης.

Φαντάσου μετά από όλα αυτά ότι το 2019 αποκαλύπτεται ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Μητσοτάκη.

Φαντάσου τον Πολάκη να καλεί τον Μητσοτάκη να ενημερωθεί κατ’ ιδίαν. Imagine!