Οι αγορές “πονοκέφαλος” στη ΝΔ – To success story “σκάει” στα χέρια του Μητσοτάκη

Έναν δυσεπίλυτο γρίφο στο κατά πολλούς εννοούμενο ως “προνομιακό πεδίο” των αγορών καλείται να λύσει η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, με τον προβληματισμό να έχει τεθεί ήδη εδώ και τουλάχιστον δύο εβδομάδες στις κλειστές συσκέψεις της Πειραιώς.

Η διαφαινόμενη έξοδος της χώρας στις αγορές και ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου για έκδοση ομολόγου σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας έχουν προκαλέσει νέο πονοκέφαλο στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Και ο λόγος δεν είναι απλά το κλίμα οικονομικής ευφορίας, το οποίο βαίνει θετικά διογκούμενο από την επομένη της συμφωνίας του Eurogroup για το χρέος και τα μέτρα ανάπτυξης.

Στο επιτελείο της ΝΔ γνωρίζουν ότι η έκδοση ομολόγου, έστω και σε μερικώς προστατευμένο περιβάλλον, θα δώσει ώθηση στη θετική επικοινωνιακή ατζέντα που προτάσσει ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτό το οποίο ωστόσο αποτελεί και το βασικό πρόβλημα, στο οποίο δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής απάντηση, είναι τι μέλλει γενέσθαι εάν η έξοδος στις αγορές επιτευχθεί με μεγαλύτερη επιτυχία και καλύτερους όρους από την αντίστοιχη που είχε πραγματοποιήσει η κυβέρνηση Σαμαρά το Μάρτιο του 2014.

Τότε, η απόδοση του πενταετούς ομολόγου είχε διαμορφωθεί στο 4,95%. Ωστόσο, τα μηνύματα που φθάνουν στην Πειραιώς συγκλίνουν στο ότι τα επιτόκια θα κινηθούν σε καλύτερα επίπεδα στη σημερινή συγκυρία, γεγονός που εφόσον επιβεβαιωθεί καταρρίπτει με ακόμη ένα ατράνταχτο επιχείρημα το success story του Αντώνη Σαμαρά, με το οποίο έχει σφιχταγκαλιαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την πρώτη ημέρα ανάληψης της προεδρίας της ΝΔ.

Για αυτό το λόγο και η έξοδος στις αγορές αντιμετωπίζεται εμφανώς με αμηχανία από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιχειρεί μία επικοινωνιακή διαχείρηση της “άβολης” κατάστασης μέσα από αντιπαραβολή της στάσης που τηρεί ο ίδιος και η ΝΔ σε σχέση με τη στάση που είχε τηρήσει ο Αλέξης Τσίπρας το 2014 ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και προβάλλοντας τα αδιαμφισβήτητα κακώς κείμενα της πραγματικής οικονομίας και κοινωνίας, τα οποία ωστόσο “όψιμα” ανακάλυψε η συντηρητική παράταξη…