Το 16% των παιδιών έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης

Στην Ελλάδα ένα σημαντικό ποσοστό, που φτάνει το 16% των παιδιών είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ανέφερε η βουλευτής Έλενα Ράπτη, συντονίστρια της Εκστρατείας «ΕΝΑ στα ΠΕΝΤΕ».

Μιλώντας σε σεμινάριο, που οργάνωσε το «Hope For Children» UNCRC Policy Centre (HFC), για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης με θέμα: «Κανένα παιδί δεν αξίζει να κακοποιείται σεξουαλικά», η κ. Ράπτη εξήγησε ότι «πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά ότι το σώμα τους δεν το αγγίζει κανείς χωρίς την άδειά τους για αυτό πρέπει να λένε «όχι» όταν αντιλαμβάνονται ανάρμοστη συμπεριφορά».

Το σεμινάριο στόχευε στην ενημέρωση του κοινού για την παιδική σεξουαλική κακοποίηση, τους τρόπους πρόληψης, όσο και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου.

Εκτός από την κ. Ράπτη εισηγητές στο σεμινάριο ήταν η βουλευτής Στέλλα Κυριακίδου,γενική εισηγήτρια για τα παιδιά στην κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, ο δρ. Αντώνης Στυλιανού, μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Συμβούλων του HFC και ο Joseph Varughese, γενικός διευθυντής του HFC.

Στην εισαγωγική του ομιλία ο κ. Varughese δήλωσε ότι «καθημερινά είμαστε αντιμέτωποι με ειδήσεις που αφορούν την κακοποίηση των παιδιών με διάφορους τρόπους και αυτή είναι η στιγμή να σταματήσουμε όσους βλάπτουν τα παιδιά».

Είπε ότι «είναι καιρός να πάρουμε αποτελεσματικά μέτρα για την πρόληψη της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης των παιδιών αφού τα παιδιά δεν είναι μόνο το μέλλον ενός τόπου αλλά και το παρόν».

Ο δρ Στυλιανού μίλησε για το νομικό πλαίσιο στην Κύπρο και ανέφερε πως «η σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ειδεχθές και αποτρόπαιο έγκλημα», ενώ «ελάχιστες περιπτώσεις φτάνουν στη δικαιοσύνη και για αυτόν το λόγο είναι σημαντικό να υπάρξει από την Κυπριακή Δημοκρατία η κύρωση της Σύμβασης Λανζαρότε».

Η κ. Κυριακίδου, στη δική της παρέμβαση, αναφέρθηκε στο πόσο δύσκολο είναι να σπάσει η σιωπή γύρω από το θέμα καθώς δεν είναι κάτι που συμβαίνει μια φορά, συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες και συνήθως το άτομο που κακοποιεί είναι από το οικείο περιβάλλον του παιδιού με αποτέλεσμα το ίδιο να μην μιλάει για την κατάσταση που βιώνει.