Όταν η ιδεοληψία του 1% θέλει να θάψει τον πλούτο – Μια απάντηση στον Αλέξη Χαρίτση

Πρόταση νόμου κατά των υδρογονανθράκων από το μόρφωμα της Νέας Αριστεράς – Ο Αλ. Χαρίτσης του 1% κάλεσε κάθε προοδευτική πολιτική δύναμη να πάρει θέση: «Με το λόμπι των ορυκτών καυσίμων ή με το δικαίωμα των επόμενων γενιών σε έναν βιώσιμο πλανήτη;»

Αλέξη Χαρίτση, καλέ μου ρομαντικέ επαναστάτη του καναπέ, αφού πρώτα εξαφανίσατε κάθε υποψία παραγωγικής βάσης στη χώρα, τώρα ζητάτε να θάψουμε και το τελευταίο εθνικό μας αποθεματικό. Και γιατί; Για να σώσουμε –λέει– τον πλανήτη. Μα από ποιον ακριβώς θα τον σώσουμε, αν δεν έχουμε πρώτα σώσει τους ανθρώπους που ζουν πάνω του;

Η πρόταση νόμου για την πλήρη απαγόρευση έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, είναι η πολιτική επιτομή του «τα θέλω όλα δικά μου και δεν πληρώνω τίποτα». Θυμίζει τον φοιτητή που πετάει πέτρες στις πολυεθνικές μέσα από το iPhone του, φορώντας μπλουζάκι με τον Τσε, φτιαγμένο στην Κίνα.

Ποιος διαλέγει στρατόπεδο, κύριε Χαρίτση;

Η κυβέρνηση, λέτε, «διάλεξε στρατόπεδο». Μα φυσικά. Το στρατόπεδο της εθνικής κυριαρχίας, της γεωπολιτικής αναβάθμισης και της ενεργειακής ανεξαρτησίας.

Εσείς ποιο στρατόπεδο διαλέγετε κύριε Χαρίτση; Αυτό της ενεργειακής δουλείας στους τουρκικούς αγωγούς; Των εισαγωγών LNG από τις ΗΠΑ και το Κατάρ; Των ανεμόμυλων που φτιάχνονται στη Γερμανία και θάβουν το ελληνικό τοπίο;

Κι όσο για τη Chevron, που τη χρησιμοποιείτε σαν σκιάχτρο, γιατί δεν λέτε στους πολίτες πόσα χρήματα, δουλειές και γεωπολιτικό βάρος φέρνει μαζί της;

Οικολογία χωρίς πατρίδα, δεν είναι οικολογία – είναι υποταγή

Η Ελλάδα δεν είναι Κόστα Ρίκα. Είναι ένας κόμβος ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, με πλούσιο υπέδαφος και γεωστρατηγική σημασία που σπάνια συναντάται στον πλανήτη. Κι εσείς θέλετε να τα ακυρώσετε όλα αυτά;

Η κλιματική κρίση είναι υπαρκτή, αλλά η κλιματική υποκρισία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Την ώρα που η Κίνα χτίζει λιγνιτικά εργοστάσια σαν να φτιάχνει Lego, και η Γερμανία καίει άνθρακα, εσείς θέλετε η Ελλάδα να αυτοκτονήσει ενεργειακά στο όνομα της ηθικής καθαρότητας.

Πολιτικές όπως αυτή της Νέας Αριστεράς θυμίζουν εκείνη τη γιαγιά που πετάει τα φάρμακα γιατί διάβασε στο Facebook ότι «είναι τοξικά». Το πρόβλημα είναι ότι αν πετάξεις το φάρμακο, δεν μένει η καθαρότητα – μένει η ασθένεια.

Γιατί πρέπει να εκμεταλλευτούμε τους υδρογονάνθρακες

Γιατί είναι δικοί μας. Δεν μας χαρίστηκαν, δεν μας ήρθαν με κονδύλια ΕΣΠΑ. Είναι κάτω από τα πόδια μας.

Γιατί ο πλανήτης θα συνεχίσει να καίει καύσιμα για δεκαετίες. Εμείς θα πληρώνουμε, ή θα παράγουμε;

Γιατί χρειαζόμαστε έσοδα για να στηρίξουμε την πράσινη μετάβαση. Πώς θα γίνει αυτή χωρίς χρήματα;

Γιατί ο γεωπολιτικός χάρτης αλλάζει, και οι υδρογονάνθρακες είναι χαρτί ισχύος, όχι ρύπανσης.

Αντί να τους χρησιμοποιήσουμε έξυπνα, υπεύθυνα, με όρους περιβαλλοντικής προστασίας, θέλετε να τους αφήσουμε εκεί – να σκουριάζουν, ή μάλλον, να περιμένουν να τους «αξιοποιήσει» κάποιος άλλος.

Δηλαδή αν η Ελλάδα δεν κάνει εξορύξεις, δεν θα κάνει ούτε η Τουρκία; Ή θα αφήσουμε τους γείτονες να έχουν μόνοι τους «βαρύ περιβαλλοντικό αποτύπωμα»;

Αλέξη Χαρίτση, η Ιστορία θα γράψει για πολιτικούς που, όταν η Ελλάδα είχε ευκαιρίες να σταθεί στα πόδια της, επέλεξαν να τη δέσουν χειροπόδαρα με μετα-οικολογικές ανοησίες και θεωρίες χωρίς αντίκρισμα.

Αν θέλετε να σώσετε τον πλανήτη, ξεκινήστε από την αλήθεια: χωρίς οικονομία, δεν υπάρχει κοινωνία – και χωρίς κοινωνία, δεν υπάρχει μέλλον για κανέναν πλανήτη.

Αφήστε τις φαντασιώσεις περί πράσινων παραδείσων. Η Ελλάδα χρειάζεται πετρέλαιο, φυσικό αέριο και τσαγανό.

Όχι άλλα λόγια του αέρα – αρκετά πληρώσαμε τις αυταπάτες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: Υδρίτες Μεθανίου: Στην ελληνική ΑΟΖ τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη