Προειδοποιητική βολή στον Ερντογάν: Το μήνυμα του Ισραήλ προς την Τουρκία μέσω Αθήνας και Λευκωσίας

Η Ιερουσαλήμ διαψεύδει τα σχέδια για κοινή στρατιωτική δύναμη με την Ελλάδα και την Κύπρο, ωστόσο έδωσε εντολή στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) να ξεκινήσουν τον σχεδιασμό, ως μήνυμα προς την Άγκυρα να αλλάξει πορεία.

Οι υφιστάμενοι τριμερείς δεσμοί λειτουργούν ήδη ως αντίβαρο στην αυξανόμενη επιρροή του Ερντογάν επί Τραμπ.

Η συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας μεταξύ του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων κοινών ασκήσεων στην αέρα, την ξηρά και τη θάλασσα, συνεχίζεται εδώ και αρκετά χρόνια.

Ενώ Ισραηλινοί αξιωματούχοι διέψευσαν δημοσίευμα ελληνικού Μέσου Ενημέρωσης που ισχυριζόταν ότι οι τρεις χώρες προτίθενται να συγκροτήσουν μια «κοινή δύναμη επέμβασης», το ynet πληροφορήθηκε ότι η πολιτική ηγεσία έχει ήδη ενημερώσει τις IDF για ένα τέτοιο σχέδιο και εξέδωσε οδηγίες για την έναρξη προκαταρκτικού σχεδιασμού.

Ωστόσο, δεν έχουν ληφθεί συγκεκριμένα μέτρα και οι στρατιωτικοί επιτελείς στο Τελ Αβίβ αναμένουν περαιτέρω οδηγίες από τον Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και τον Υπουργό Άμυνας Ισραέλ Κατζ.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση έχει δώσει εντολή στις IDF να μην προχωρήσουν πέραν του αρχικού σταδίου σχεδιασμού.

Η επιφυλακτικότητα είναι κατανοητή. Εάν συγκροτηθεί, η κύρια αποστολή μιας ελληνο-ισραηλινο-κυπριακής δύναμης επέμβασης θα ήταν πιθανότατα η αντιμετώπιση της τουρκικής δραστηριότητας στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.

Η προβλεπόμενη δύναμη θα προστάτευε τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Κύπρου και ενδεχομένως της Αιγύπτου στην περιοχή.

Αυτό περιλαμβάνει την υπεράσπιση των υπεράκτιων ζωνών παραγωγής φυσικού αερίου και πετρελαίου, καθώς και των αλιευτικών δικαιωμάτων σε περιοχές που διεκδικούνται από την Τουρκία και την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπου» – μια αυτοανακηρυχθείσα οντότητα που δημιουργήθηκε μετά την τουρκική εισβολή στο νησί το 1974.

Θα περιλάμβανε επίσης τη διαφύλαξη του προτεινόμενου από το Ισραήλ αγωγού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, στον οποίο η Τουρκία αντιτίθεται, και θα μπορούσε να επεκταθεί στις εδαφικές διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις αξιώσεις κυριαρχίας σε αρκετά νησιά του Αιγαίου.

Αν και τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ, η εχθρότητα δεκαετιών, η οποία επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στο Κυπριακό, παραμένει ανεπίλυτη και θα μπορούσε να αναζωπυρωθεί ανά πάσα στιγμή.

Ο στρατός της Τουρκίας, ιδιαίτερα το ναυτικό και οι δυνάμεις ξηράς, είναι μεγαλύτερος, ισχυρότερος και πιο σύγχρονος από εκείνον της Ελλάδας.

Η Άγκυρα διατηρεί επίσης σαφές πλεονέκτημα στην αμυντική παραγωγή, χάρη στη ραγδαία αναπτυσσόμενη στρατιωτική βιομηχανία της.

Ωστόσο, η τουρκική πολεμική αεροπορία είναι σχετικά αδύναμη.

Ισραηλινοί αξιωματούχοι ασφαλείας πιστεύουν ότι εάν το Ισραήλ ενώσει τις δυνάμεις του με την Ελλάδα και την Κύπρο, συνεισφέροντας τις εναέριες και κατασκοπευτικές ικανότητες των IDF, θα μπορούσε να αλλάξει σημαντικά την ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτρέποντας ενδεχομένως τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από την κλιμάκωση της έντασης με την Αθήνα υπό αυτές τις συνθήκες.

Παρ’ όλα αυτά, ο πρωταρχικός στρατηγικός στόχος του Ισραήλ στην επιδίωξη αυτής της συμμαχίας δεν είναι η άμεση αντιπαράθεση με την Τουρκία, αλλά η δημιουργία μιας αποτροπής μέσω «πλευροκόπησης».

Στόχος είναι ο περιορισμός της αυξανόμενης στρατιωτικής παρουσίας του Ερντογάν κατά μήκος των βόρειων και νότιων συνόρων του Ισραήλ.

Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, η Τουρκία εργάστηκε επιθετικά για να επεκτείνει το στρατιωτικό και πολιτικό της έρεισμα στη χώρα.

Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη συστημάτων ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και συστοιχιών αεράμυνας που θα μπορούσαν να περιορίσουν δραματικά την ελευθερία αεροπορικών επιχειρήσεων του Ισραήλ πάνω από τη Συρία, το Ιράκ, ακόμη και το Ιράν, στενεύοντας τις στρατηγικές επιλογές των IDF και την ικανότητά τους να αποτελέσουν αξιόπιστη απειλή για την ίδια την Τουρκία σε περίπτωση μελλοντικής σύγκρουσης, τροφοδοτούμενης από την ολοένα και πιο εχθρική στάση του Ερντογάν προς το Ισραήλ.

Η πιθανή συμπερίληψη τουρκικών στρατευμάτων στην προτεινόμενη Διεθνή Δύναμη Σταθεροποίησης (ISF) για τη Γάζα, όπως περιγράφεται στο ειρηνευτικό σχέδιο 20 σημείων του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, θεωρείται στην Ιερουσαλήμ ως άμεση απειλή.

Το Ισραήλ αντιτίθεται σθεναρά στη συμμετοχή της Τουρκίας στην ISF, υποστηρίζοντας ότι θα περιόριζε την επιχειρησιακή ελευθερία των IDF να εμποδίσουν τη Χαμάς από την ανασυγκρότηση των στρατιωτικών της υποδομών στη Λωρίδα της Γάζας.

Η ανοιχτή υποστήριξη του Ερντογάν προς τη Χαμάς έχει βαθύνει περαιτέρω τις ισραηλινές ανησυχίες.

Εάν επιτρεπόταν στην Τουρκία να συνεισφέρει δυνάμεις στην ISF -η οποία αναμένεται να είναι μια ανάπτυξη επιπέδου ταξιαρχίας με 1.000 ή περισσότερα άτομα προσωπικό- Ισραηλινοί αξιωματούχοι προειδοποιούν ότι αυτό θα μπορούσε να διευκολύνει το λαθρεμπόριο όπλων στη Γάζα ή να βοηθήσει στον επανεξοπλισμό της Χαμάς μέσω της μεταφοράς υλικών διπλής χρήσης.

Αυτός μπορεί να είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Ερντογάν πιέζει τον Τραμπ να επιτρέψει την τουρκική εμπλοκή, παρά τις έντονες αντιρρήσεις του Ισραήλ.

Σε απάντηση, το Ισραήλ φαίνεται να σηματοδοτεί τη δική του πιθανή αντικίνηση: την προώθηση της ιδέας μιας κοινής δύναμης επέμβασης με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Μια τέτοια συμμαχία θα αποτελούσε ένα πολιτικό και στρατιωτικό αντίβαρο στις απειλές και την εχθρότητα που αντιλαμβάνεται το Ισραήλ από την Τουρκία, τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο μέτωπό του.

Το Ισραήλ δεν επιθυμεί άμεση στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία.

Ωστόσο, δεδομένων των πολιτικών του Ερντογάν και των στενών δεσμών του με τον Τραμπ, οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι θεωρούν απαραίτητο να στείλουν μια σαφή προειδοποίηση, στρατηγική και συμβολική, ευθυγραμμιζόμενοι με τους ιστορικούς (και κυρίως χριστιανικούς) αντιπάλους της Τουρκίας στην περιοχή.

Παρά ταύτα, η προτεινόμενη κοινή δύναμη επέμβασης παραμένει σε εννοιολογικό στάδιο.

Ενώ ο προκαταρκτικός σχεδιασμός βρίσκεται σε εξέλιξη στο αρχηγείο των IDF, δεν έχουν ληφθεί συγκεκριμένα μέτρα.

Μέχρι στιγμής, η ιδέα υφίσταται κυρίως μέσω αναφορών στα περιφερειακά Μέσα Ενημέρωσης, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, με σκοπό, όπως φαίνεται, να δοθεί το σήμα στην Άγκυρα ότι η επιλογή βρίσκεται στο τραπέζι και να πιεστεί ο Ερντογάν και ο υπουργός Εξωτερικών του, Χακάν Φιντάν, να αναθεωρήσουν την προσέγγισή τους.

Πηγή: YNET

Το TRIBUNE έγραψε στις 26 Νοεμβρίου 2025:

Αντι-άξονας στον τουρκικό άξονα

Πριν από μία δεκαπενταετία (περίπου) ο γράφων είχε εισηγηθεί με γραπτά του τη δημιουργία μίας Συμμαχίας των Αρχαίων Εθνών της περιοχής, [Ancient Nations Alliance (ANA)], δηλαδή μίας συμμαχίας ειρήνης, προόδου και συνανάπτυξης απέναντι στον Νεο-οθωμανισμό και στον Περσικό Ιμπεριαλισμό, με συμμάχους Έλληνες (Ελλαδίτες, Κύπριους και Ρωμιούς), Ισραηλινούς, Κούρδους, Αλαουίτες, Ασσύριους, Δρούζους, Αιγύπτιους και Άραβες του Κόλπου.

Σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά, φαίνεται ότι και πολλοί Ισραηλινοί βλέπουν ως «μονόδρομο» μία τέτοια συμμαχία. Αυτό προκύπτει τόσο από πολλές δηλώσεις του Ισραηλινού ΥΠΕΞ, Γκίντεον Σαάρ, όσο κι από πράξεις του Ισραήλ υπέρ των Κούρδων, των Δρούζων κι άλλων.

Εξάλλου, ο γράφων υπενθυμίζει ότι οι Οθωμανοί έφυγαν από το ευρωπαϊκό έδαφος μετά τη συμμαχία Ελλήνων, Σέρβων, Μαυροβούνιων και Βουλγάρων στον Βαλκανικό Πόλεμο (από τον Οκτώβριο του 1912 έως τον Μάιο του 1913). Και η ιστορία, δυστυχώς όταν δεν διδάσκει, επαναλαμβάνεται.

Ο πέμπτος συνομιλητής από το INSS ήταν σαφής: «Να χτίσουμε ένα δίκτυο στη Μέση Ανατολή με όσους αισθάνονται ότι απειλούνται από την Τουρκία: Ισραήλ, Άραβες, Ελλάδα, Κύπρος.

»Με κοινά συμφέροντα οικονομικά, ενεργειακά, ασφάλειας υδάτων. Ένα τέτοιο δίκτυο θα συμμόρφωνε την Τουρκία γιατί αλλιώς θα την απέκλειε.

»Ωστόσο, αυτός ο σχεδιασμός αντιμετωπίζει σύγκρουση συμφερόντων με τις ΗΠΑ, που ονειρεύονται μία PAX AMERICANA, όπου οι ΗΠΑ κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα πρώτα και βεβαίως σχεδιάζουν μεγάλες δουλειές».

Ενδεικτικά, έγραφα το 2016:

Είμαι από τους πρώτους, εάν όχι ο μοναδικός στην Ελλάδα, που δημόσια έθεσα το ζήτημα η συμμαχία Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ να συμπεριλάβει και τους Κούρδους. Έχω μιλήσει για τη Συμμαχία των Αρχαίων Λαών (ANA – Ancient Nations Alliance) που είναι το μοναδικό εφικτό και δυτικότροπο γεωπολιτικό δόγμα που μπορεί να σταθεί στην περιοχή μας, απέναντι στους Άραβες τζιχαντιστές και πάσης άλλης φύσεως παρανοϊκούς, είτε νεοοθωμανούς, είτε αναβιωτές του περσικού ιμπεριαλισμού. Με μεγάλη μου χαρά ανακαλύπτω ότι και η Υπουργός Δικαιοσύνης του Ισραήλ, Αγιελέτ Σακέντ, διατύπωσε κοινές απόψεις. Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από την εσωστρέφεια που την έχουν ρίξει τα μνημόνια και το ηλίθιο πολιτικό της προσωπικό και να κοιτάξει τον μεγάλο χάρτη. Ο μεγάλος χάρτης και οι γεωπολιτικές εξελίξεις μας ευνοούν. Η ανάγκη εθνικής ηγεσίας με γεωπολιτικές γνώσεις είναι το ζητούμενο και όχι ποιος υποτελής θα διαχειριστεί καλύτερα τη μνημονιακή ξεφτίλα!

EXCLUSIVE: What Israelis are saying about Turkey

About fifteen years ago, the author suggested in his writings the creation of an Ancient Nations Alliance (ANA)—a coalition for peace, progress, and co-development against Neo-Ottomanism and Persian Imperialism, with allies including Greeks (from Greece, Cyprus and Rūm), Israelis, Kurds, Alawites, Assyrians, Druze, Egyptians, and Gulf Arabs.Today, fifteen years later, it appears that many Israelis also see such an alliance as the “only way.” This is evident both from numerous statements by the Israeli Foreign Minister, Gideon Sa’ar, and from Israel’s actions in favor of the Kurds, Druze, and others.Moreover, the author recalls that the Ottomans departed from European soil after the alliance of Greeks, Serbs, Montenegrins, and Bulgarians in the First Balkan War (October 1912 to May 1913). And history, unfortunately, repeats itself when it fails to teach.