Απαράδεκτη ρωσική ανάμειξη στα εσωτερικά της Ελλάδας για χάρη του Μητροπολίτη Κέρκυρας

Αχ αυτό το «ξανθό γένος» δε σ’ αφήνει ούτε την καραντίνα να ευχαριστηθείς, να απολαύσεις δηλαδή τις τόσο σπάνιες στιγμές περισυλλογής που τόσο σου έλειψαν τα τελευταία χρόνια!

Τί ήταν πάλι αυτή η δήλωση του, ως συνήθως, φαιδρότατου Legoyda, ο οποίος βάλθηκε να υπερασπιστεί τον ευτράπελο μητροπολίτη Κερκύρας Νεκτάριο, παρουσιάζοντάς τον σχεδόν σαν σύγχρονο ομολογητή της ορθοδόξου πίστεως;

Ως συνήθως, έγκλειστε αναγνώστη της ΚΑΘΕΔΡΑΣ, το πρόβλημα των σχέσεων μεταξύ του Πατριαρχείου Μόσχας και των χωρών, τις οποίες είθισται να ονομάζουμε «ορθόδοξες», επικεντρώνεται σε έναν και μοναδικό παράγοντα, συγκεκριμένα στην αυταπάτη ότι, σε αντίθεση από τις άλλες Εκκλησίες, έχει το σχεδόν «θεόσταλτο» δικαίωμα να επεμβαίνει με σχόλια και υποδείξεις στις εσωτερικές τους υποθέσεις, ιδιαιτέρως δε όταν κάποιες αποφάσεις των κυβερνήσεων αυτών των χωρών στεναχωρούν τους «φίλους» του.

Έκανε, λοιπόν, το… λάθος η νομίμως εκλεγμένη Ελληνική Κυβέρνηση να επιβάλει την απαγόρευση των συναθροίσεων στους χώρους λατρείας κι ο μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος, ξέρετε… αυτός που δεν αναγνωρίζει την Ορθόδοξη Εκκλησία Ουκρανίας, κήρυξε «αντάρτικο»!

Η Πολιτεία επέβαλε το νόμο και ο Legoyda, φυτρώνοντας εκεί που δεν τον έσπειραν, άρχισε να μιλάει για διώξεις, για καταπιέσεις και ό,τι άλλο του υπαγόρευσαν τα αφεντικά του (Βλ. εδώ).

Και πρόσεξε φίλε αναγνώστη, ο «His master’s voice» της Εκκλησίας της Ρωσίας δεν σχολίασε γενικώς την απαγόρευση, αλλά υπερασπίστηκε μόνο τον συγκεκριμένο αρχιερέα, ο οποίος παραβίασε απλά το νόμο, αλλά έδειξε και ανυπακοή στην σχετική απόφαση της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας του.

Σε αυτή ακριβώς την ανυπακοή, αναφέρθηκε ένα από τα αφεντικά του Legoyda, ο μουσικολογιώτατος μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, υπογραμμίζοντας συγκεκριμένα ότι «σε αυτές τις εξαιρετικές συνθήκες η μη προσέλευση στο ναό αποτελεί έκφραση υπακοής» (Βλ. εδώ).

Ορθώς θα παρατηρήσει ο λάτρης της λεπτομέρειας αναγνώστης της ΤΡΙΜΠΟΥΝΑΣ, ότι στο Πατριαρχείο Μόσχας συνηθίζεται αυτή η «δυο μέτρα και δυο σταθμά» αντιμετώπιση οποιουδήποτε θέματος.

Εφόσον, όπως αλιεύσαμε στην ιστοσελίδα znak.com, όταν στο νομό του Σβερντλόφσκ οι ιερείς και οι πιστοί που θα παραβιάσουν την απαγόρευση των συνάξεων απειλούνται με σοβαρές ποινικές κυρώσεις (Βλ. εδώ) και ο κύριος Legoyda, όπως αυθόρμητα σχολίασε ο καλός Έλληνας φίλος, «κάνει την πάπια», τότε γιατί μέμφεται την Ελληνική Κυβέρνηση;

Διότι, φίλτατε αναγνώστη, στο Σβερντλόφσκ η επιβολή του νόμου θεωρείται «αναγκαίο κακό» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ στην ίδια περίπτωση στην Κέρκυρα «μεταλλάσσεται» σε διωγμό εναντίον της πίστεως.

Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η Κέρκυρα, το μυθικό νησί των Φαιάκων, είχε γίνει και στο παρελθόν αποδέκτης του τόσο ιδιόμορφου «φιλελληνισμού» του «ξανθού γένους».

Ίσως να θυμούνται οι ιστοριοδίφες αναγνώστες της παρούσης ιστοσελίδας τον ναύαρχο Θεόδωρο Ushakov, αυτόν που η Εκκλησία της Ρωσίας αγιοποίησε επειδή, λέει, δεν έχασε ούτε μια ναυμαχία.

Αυτός λοιπόν ο «άγιος ναύαρχος», με τη βοήθεια και του επίσης «φιλελληνικού» τουρκικού στόλου, πολιορκεί την Κέρκυρα που τότε κατείχαν οι Γάλλοι, ως «άγιος» την καταλαμβάνει και εγκαθιστά μια κοινή Ρωσό-Τουρκική κυριαρχία και με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία αποκτά μια σημαντική βάση για τον στόλο της στο Ιόνιο.

Εντούτοις, όπως μας διδάσκει η ριμάδα η ιστορία, με την συνθήκη του Τιλσίτ (1807) τα Επτάνησα πέρασαν και πάλι στα χέρια των Γάλλων, ενώ στη συνέχεια με τη Συνθήκη των Παρισίων (1815) ενσωματώνονται στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Φαίνεται ότι οι πολιτικές Αρχές της νήσου των Φαιάκων αντιμετωπίζουν την διαλεκτική της Ιστορίας με τον δικό τους, ξεχωριστό τρόπο: γι’ αυτούς η κατάληψη της Κέρκυρας από τους Ρώσους – κι ας μην ξεχνάμε – και από τους Τούρκους είναι μια καλή αφορμή για να εορτάσουν την… αιώνια Ελληνορωσική φιλία!

Με τα απαραίτητα λοιπόν «ταρατατζούμ», τις παρελάσεις και το άφθονο χρήμα (ποιας άλλης) της Παλαιστινιακής Εταιρείας οργανώνουν εκδηλώσεις και πανηγύρια για να εορτάσουν αυτό το σημαντικό και χαρμόσυνο γεγονός για την ιστορία της νήσου.

Θα μου πεις, και δικαίως, φίλτατε αναγνώστη της ΤΡΙΜΠΟΥΝΑΣ, ότι λίγοι είναι εκείνοι που μίσησαν το χρήμα, ιδιαιτέρως όταν συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη που τόσο έχει ανάγκη η Ελλάδα, εντούτοις ο συντάκτης του παρόντος σημειώματος έχει μια, μάλλον, αφελή ερώτηση: η ανυπακοή στις αποφάσεις της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος εκ μέρους του μητροπολίτη Κερκύρας πόσο κοστίζει;