Η κύρια στρατηγική των ΗΠΑ είναι η απομάκρυνση της αμερικανικής οικονομίας από την κινεζική επιρροή

Ανάλυση BBC: Γιατί ο Τραμπ στοχεύει την Κίνα στο εμπόριο – Πώς το Πεκίνο κατέκτησε τον τίτλο του «παγκόσμιου εργοστασίου»

Η κλιμάκωση της σύγκρουσης της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο επαναφέρει την εμπορική σταυροφορία του Τραμπ στο προσκήνιο, τοποθετώντας τις ΗΠΑ και την Κίνα σε μια επικίνδυνη τροχιά προς μια πιο σκληρή και κατακερματισμένη παγκόσμια οικονομία.

Ο εμπορικός ανταγωνισμός που κηρύσσει ο Ντόναλντ Τραμπ αποκτά πλέον σαφή κατεύθυνση: δεν πρόκειται για μια γενική αντιπαράθεση, αλλά για μια εστιασμένη επίθεση, με την Κίνα να αποτελεί τον πρωταρχικό αντίπαλο.

Ενώ οι ΗΠΑ προχώρησαν ταυτόχρονα σε προσωρινή μείωση δασμών στο 10% για 90 ημέρες σε πολλές άλλες χώρες, η κύρια στρατηγική τους παραμένει αδιαμφισβήτητη: η απομάκρυνση της αμερικανικής οικονομίας από την κινεζική επιρροή και η επαναχάραξη των κανόνων της παγκόσμιας εμπορικής τάξης.

«Δεν είχαμε την ευκαιρία να δράσουμε σωστά στο παρελθόν. Τώρα το διορθώνουμε», τόνισε ο Τραμπ, παρουσιάζοντας την κίνηση αυτή ως συνέχεια της πολιτικής που ξεκίνησε στην πρώτη του θητεία, αλλά δεν ολοκληρώθηκε.

Στόχος: Η ανατροπή του κινεζικού μοντέλου «παγκόσμιου εργοστασίου»

Η Κίνα καλύπτει περίπου το 14% των εισαγωγών των ΗΠΑ, προμηθεύοντας την αγορά με προϊόντα που κυμαίνονται από smartphones μέχρι παιχνίδια για παιδιά.

Η οικονομία της βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές και σε μια κρατικά καθοδηγούμενη βιομηχανική πολιτική, την οποία ο Τραμπ επιδιώκει να υπονομεύσει.

Σύμφωνα με την εκτενή ανάλυση του BBC, το πρόγραμμα Made in China 2025, που παρουσιάστηκε το 2015, φιλοδοξεί να καταστήσει την Κίνα ηγέτιδα δύναμη σε τομείς όπως η αεροδιαστημική, η ναυπηγική και τα ηλεκτρικά οχήματα.

Σήμερα, η Κίνα παράγει το 60% των ηλεκτρικών αυτοκινήτων παγκοσμίως και το 80% των μπαταριών τους.

Για τον Τραμπ, αυτή η κυριαρχία δεν αποτελεί απλώς οικονομική πρόκληση, αλλά ζήτημα εθνικής υπεροχής.

Υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ οφείλουν να επαναφέρουν την παραγωγή στο εσωτερικό τους και να θωρακίσουν τη βιομηχανία τους με προστατευτικά μέτρα.

Πώς θα αντιδράσει το Πεκίνο;

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η Κίνα θα αποδεχθεί την πρόκληση για διάλογο.

Και αν το κάνει, θα είναι διατεθειμένη να αναθεωρήσει το θεμελιώδες μοντέλο ανάπτυξής της; Οι ενδείξεις υποδηλώνουν ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο.

Η οικονομική στρατηγική της Κίνας συνδέεται στενά με τη γεωπολιτική της ισχύ και το κύρος του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η απελευθέρωση της αγοράς ή η μείωση της εξαγωγικής της δυναμικής έρχονται σε αντίθεση με το όραμα της «εθνικής αναγέννησης» που προωθεί η ηγεσία του Πεκίνου.

Η λογική Τραμπ: Οι δασμοί ως μόνιμη στρατηγική

Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν φαίνεται να επιδιώκει απλώς μεταρρυθμίσεις από την Κίνα, αλλά μια διαρκή πολιτική προστατευτισμού.

Αντί να προωθεί το ελεύθερο εμπόριο, υιοθετεί την ιδέα των «οικονομικών τειχών» ως μέσο για την αύξηση των κρατικών εσόδων, την ενίσχυση των επενδύσεων και την επίτευξη εθνικής αυτοδυναμίας.

Πρόκειται για μια ριζική στροφή που αμφισβητεί δεκαετίες διεθνούς οικονομικής συμφωνίας.

Ένας κόσμος γεμάτος κινδύνους

Αυτή η αντιπαράθεση δεν περιορίζεται στο εμπόριο – έχει βαθύτερες, υπαρξιακές διαστάσεις.

Εάν η Κίνα αντιληφθεί τους δασμούς όχι ως διαπραγματευτικό εργαλείο, αλλά ως μόνιμη πολιτική απομόνωσης, ίσως κρίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να συνομιλήσει.

Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη δεν θα περιορίζονται σε μια ανταγωνιστική συνύπαρξη εντός ενός κοινού παγκόσμιου εμπορικού πλαισίου.

Αντίθετα, θα επιχειρήσουν να αναδιαμορφώσουν το σύστημα, η καθεμία προς όφελός της, δημιουργώντας έναν κόσμο διχασμένο σε ξεχωριστά μπλοκ ισχύος και επιρροής.

Εάν συμβεί αυτό, η διάλυση του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου θα είναι ολοκληρωτική, οδηγώντας σε έναν κόσμο πιο αβέβαιο και ενδεχομένως πιο επικίνδυνο από ποτέ.