Νίκος Κοτζιάς: «Δεν μπορούμε να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με το casus belli να παραμένει»

Ο Νίκος Κοτζιάς, υπουργός Εξωτερικών 2015-2018, ξεκινώντας την ομιλία του στο πλαίσιο του συνεδρίου «Μεταπολίτευση 1974-2024: 50 Χρόνια Ελληνική Εξωτερική Πολιτική», δήλωσε ότι «ζούμε σε περίοδο μεγάλων κρίσεων όπως είναι το Ουκρανικό, η Βοσνία, η Μέση Ανατολή, με μία σύγκρουση που φαίνεται να επεκτείνεται.

»Η Τουρκία εμφανίζεται ότι έχει δυναμώσει γεωπολιτικά, αλλά και διπλωματικά.

»Αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα να παρακαλέσω τους κυβερνώντες να επανέλθουν στις πρωτοβουλίες, με την τριμερή με την Παλαιστίνη και την Ιορδανία.

»Θα ήταν χρήσιμες αυτές οι πρωτοβουλίες, για να έχει η Ελλάδα έναν ρόλο διαπραγματευτή».

Συνεχίζοντας, ανέφερε πως «ο ρόλος της Τουρκίας μεγαλώνει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κάνουμε διάλογο μαζί της.

»Κάθε διάλογος που δεν γίνεται, που παγώνει, μεγαλώνει τη δυσπιστία».

Επιπλέον, έθεσε το ερώτημα αν πρέπει να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

«Η σημερινή διπλωματία δεν αξιοποιεί εμπειρίες που έχουμε», σημείωσε, λέγοντας ότι «πρέπει να θέσουμε όρους, δεν μπορούμε να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με το casus belli να παραμένει.

»Χρειάζεται να ικανοποιήσουμε προϋποθέσεις».

Ο ίδιος αναφέρθηκε σε τέσσερις στρατηγικές που ακολουθεί η Τουρκία.

«Η πρώτη είναι η αναθεωρητική – πολλά αιτήματα της είναι πρωτοφανή, πολλά τα ζητά στο όνομα των δικαιωμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

»Το δεύτερο είναι ότι θέλει να δημιουργήσει ένα σχήμα, ότι η Τουρκία είναι ο μεγάλος και η Ελλάδα ο μικρός συνομιλητής.

»Το τρίτο που κάνει εδώ και καιρό η Τουρκία είναι η “φινλανδοποίηση” της Ελλάδας – η Τουρκία έχει την αντίληψη ότι για να ασκήσουμε τα δικαιώματα θα πρέπει να γίνονται αυτά αποδεκτά από εκείνους.

»Και το τέταρτο είναι ότι επιχειρεί να μας οδηγήσει σε μία υποχωρητικότητα».

Ο κ. Κοτζιάς, αναφερόμενος στο Κυπριακό, υπογράμμισε την ανάγκη διατήρησης της επιτυχίας του Γκραν Μοντανά, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πρέπει να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ λύσης και ρύθμισης νομιμοποίησης μιας σχέσης.

«Πολλές από τις ευκαιρίες τις απέρριψαν οι Τούρκοι, και πολλές ήταν ρυθμίσεις και όχι λύσεις», δήλωσε, προσθέτοντας ότι κάτω από την θεωρία των «χαμένων ευκαιριών» παραβλέπουμε θεμελιώδη ζητήματα, όπως η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και η καλύτερη διευθέτηση της ΑΟΖ σε σχέση με την Ελλάδα.

Στη συνέχεια, εξέφρασε την αισιοδοξία του για το μέλλον, αν και σημείωσε ότι η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει και να αποφύγει τις βιαστικές αξιολογήσεις και κριτικές.

«Πρέπει να υπάρξει πιο ουσιαστική μελέτη για τα ζητήματα», τόνισε, προσθέτοντας ότι είχε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις στην κυβέρνηση για πρακτικές ενέργειες.

Τέλος, ανέφερε ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι πιο αυτονομημένη λόγω της αυταρχικότητας του καθεστώτος, ενώ η δική μας εξωτερική πολιτική επηρεάζεται από το δημοκρατικό περιβάλλον και δίνει μεγαλύτερη σημασία στο εσωτερικό.