Μωραΐτης: Για ποια συνοχή μιλάνε, στο ΠΑΣΟΚ του 3%;

Σκληρή απάντηση στα όσα είπε στο protothema.gr ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Λεωνίδας Γρηγοράκος, έδωσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θάνος Μωραΐτης.

Με άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα, ο βουλευτής που θεωρείται ότι ανήκει στην ομάδα Παπανδρέου, σημειώνει πως «η παράταξη είναι ένα βήμα πριν το γκρεμό και, δυστυχώς, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα διάφορα εξαπτέρυγα επιλέγουν το διχασμό».

Ο Θάνος Μωραΐτης καταγγέλει τον κ. Γρηγοράκο -χωρίς να τον κατονομάσει- για όσα ανέφερε για τον Γιώργο Παπανδρέου.

«Με εκτός τόπου και χρόνου, δημόσιες ή “άτυπες” τοποθετήσεις, επιλέγουν να κλείσουν τα μάτια μπροστά στον άμεσο κίνδυνο εξαΰλωσης του ΠΑΣΟΚ και μιλούν για “συνοχή”. Ποια συνοχή, άραγε, αυτή στο 3%; Βλέπουμε στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μιλάνε για “Καστελόριζα” και “αυτούς που μας έβαλαν στα μνημόνια”. Τα μικροκομματικά τους κίνητρα αποδομούν την πατριωτική στάση της παράταξης και αθωώνουν την εγκληματική διακυβέρνηση Καραμανλή» υπογραμμίζει ο Θάνος Μωραΐτης.

Ο Θάνος Μωραΐτης επίσης σχολιάζει την άτυπη ενημέρωση του ΠΑΣΟΚ, στην οποία αναφέρεται πως «ανοίγματα» σε άλλους χώρους και προσωπικότητες εκτός ΠΑΣΟΚ έγιναν και στο παρελθόν.

«Δεν θυμάμαι ο Ανδρέας Παπανδρέου να διαπραγματεύτηκε μια παράταξη με τη συμμετοχή πέντε προσωπικοτήτων. Ούτε θυμάμαι αυτές οι προσωπικότητες να το ζήτησαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Τέλος, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ διερωτάται:

«Θεωρούμε τη συμμετοχή λύση ή πρόβλημα στην παράταξη; Θέλουμε ένα ελίτ κομματίδιο στελεχών, με μανία κυβερνητικού που κάνει ιδεολογία τον τακτικισμό ή ένα κόμμα που θα ξαναδώσει λόγο στη βάση, με λυτρωτικές συμμετοχικές διαδικασίες, με πολιτικές θέσεις και ιδεολογικό στίγμα; Θέλουμε ένα κόμμα που θα ανοίξει με τολμηρές θέσεις και σχέδιο τη νέα πολιτική εποχή ή θα μιλάμε απλά για “κανονικότητα”, αγκυλωμένοι σε μια “φαντασίωση” μιας μεταμνημόνιο εποχής, η οποία θα είναι ίδια και απαράλλακτη με αυτήν προ μνημονίου; Θα παραδώσουμε τον πολιτικό μας χώρο να αλωθεί οριστικά από ένα ανιστόρητο πολιτικό δίπολο; Τελικά, θα κάνουμε κάτι ή θα παραδοθούμε αμαχητί στη ιστορική χλεύη ως μοιραίοι και άβουλοι;».