JFEED: Το Ισραήλ μπορεί να καταστρέψει το ισπανικό και το ιταλικό Ναυτικό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα

Σε περίπτωση παραβίασης της [ισραηλινής] κυριαρχίας από αυτά τα αδύναμα κράτη που παίζουν με τη φωτιά όσο μιλάμε -το Ισραήλ θα είναι σε θέση να τα τιμωρήσει- σύροντάς τα σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση με μια πυρηνική δύναμη που θα τελειώσει γρήγορα.

Η επικίνδυνη απόφαση της Ισπανίας, και τώρα, ειρωνικά, της Ιταλίας, να παρέχουν ναυτικές συνοδείες σε πλοία με μοναδικό σκοπό να παραβιάσουν παράνομα τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ, κινδυνεύει να δημιουργήσει μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση.

Όλα όσα χρειάζονται είναι μία απερίσκεπτη κίνηση από έναν καπετάνιο στη στεριά, και δύο κράτη του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν ξαφνικά να βρεθούν σε στρατιωτική αναμέτρηση με μια πυρηνική δύναμη.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Ισπανία πρωτοστατεί σε αυτή την απερίσκεπτη πρωτοβουλία. Λιγότερο κατανοητό είναι γιατί η Ιταλία επέλεξε να ακολουθήσει.

Ακόμη πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι τα ίδια τους τα ύδατα είναι ανοικτά σε οποιονδήποτε Αφρικανό μετανάστη, και ωστόσο αναπτύσσουν το Ναυτικό τους για να εξασφαλίσουν ότι μερικοί Σουηδοί και Άραβες μπορούν να φτάσουν στο Ισραήλ.

Η Ισπανία, εδώ και καιρό βαρυσήμαντη από βαθιά αισθήματα εθνικής ανασφάλειας, συνεχίζει να κρατιέται νοσταλγικά από τη μνήμη μιας αυτοκρατορίας που άρχισε τη μακρά κατάρρευσή της μέσα σε έναν αιώνα από την εκδίωξη ή την καύση του εβραϊκού της πληθυσμού.

Μετά το τέλος της φασιστικής της κυριαρχίας στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, η χώρα βασίστηκε κυρίως στον τουρισμό ως κυρίαρχη βιομηχανία – μακριά από οποιαδήποτε αυτοκρατορική δόξα.

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας μιλά σχιζοφρενικά για πυρηνικά όπλα προκειμένου «να σταματήσει το Ισραήλ», ενώ η χώρα του παραμένει στρατιωτικά αδύναμη.

Πίσω από τη ρητορική κρύβεται μια βαθιά ενόχληση: οι Εβραίοι, κάποτε ωθούμενοι σε μπουντρούμια και βασανιζόμενοι από την Ιερά Εξέταση, όχι μόνο επέζησαν αλλά έχτισαν ένα κράτος του οποίου η στρατιωτική ισχύς σήμερα επισκιάζει την ίδια την Ισπανία.

Αυτό το βάθος αντισημιτικής εμμονής είναι τόσο σοβαρό που οι Ισπανοί ηγέτες είναι διατεθειμένοι να ρισκάρουν σύγκρουση με ένα έθνος ικανό να εξαλείψει την Ισπανία μέσα σε λεπτά. Τόσο άρρωστοι είναι.

Με αυτή την έννοια, η Ισπανία βαδίζει σε έναν χιτλερικό δρόμο αυτο-επιβίωσης λόγω εμμονής με τους Εβραίους.

Αλλά αυτή τη φορά οι Εβραίοι δεν είναι αβοήθητοι· είναι πολύ ισχυρότεροι από ό,τι τη δεκαετία του 1930.

Η διεθνής υποστήριξη για μια απόπειρα να βλάψουν το Ισραήλ θα ήταν, σε πρακτικούς στρατιωτικούς όρους, περιορισμένη. Η Ισπανία θα έμενε μόνη να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.

Ίσως αυτό να ακούγεται ακόμα σαν σενάριο παρατραβηγμένο.

Όμως σκεφτείτε το εξής: για έξι δεκαετίες, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν διοχετεύσει χρήματα σε οργανώσεις όπως η ΟΑΠ [PLO] και η Χαμάς, διευκολύνοντας τη δολοφονία Εβραίων δια αντιπροσώπων.

Φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτο ότι αυτή η υποστήριξη τελικά θα κλιμακωθεί σε άμεση αντιπαράθεση.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Ισπανία, πιθανώς μία από τις τρεις πιο αντισημιτικές χώρες στην ιστορία, και σήμερα η πιο εχθρική προς το Ισραήλ στην ήπειρο (εκτός από την Ιρλανδία), είναι αυτή που κάνει το βήμα.

Η Ιταλία θα έπρεπε να είναι λίγο πιο συνετή και να αποφύγει τέτοιες ενέργειες.

ΠΗΓΗ: JFEED

Σημείωση TRIBUNE: Η Ισπανία ναυπηγεί τα τουρκικά «αεροπλανοφόρα» και η Ιταλία κατασκευάζει τα τουρκικά ελικόπτερα. Επίσης, η Ιταλία μέσω της πετρελαϊκής ENI διεκδικεί μερίδιο από το πετρέλαιο και φυσικό αέριο της Λιβύης, στη δε Ανατ. Μεσόγειο η ιταλική ENI υποστηρίζει τη συνεκμετάλλευση των υπολοθαλάσσιων ελλαδικών και κυπριακών κοιτασμάτων με την Τουρκία. Τίποτα ΔΕΝ είναι τυχαίο…

Σχετικά με τον αποκλεισμό της Γάζας – Το TRIBUNE έχει εξηγήσει τι συμβαίνει με άρθρο του από το 2014:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Επιβεβαίωση tribune: «Ο πόλεμος στη Γάζα γίνεται για το φυσικό αέριο!»

◾Όσοι επιδιώκουν να σπάσουν τον αποκλεισμό της Γάζας ΔΕΝ εξυπηρετούν τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα αλλά τα νεο-οθωμανικά. Και ο άκριτος δήθεν «πρωτο-χριστιανικός ανθρωπισμός» μιας δήθεν «αριστεράς» των «σανδαλάκηδων» δεν είναι άλλοθι για καμία εθνική μειοοδοσία. Ο «αριστερισμός» είναι παιδική ασθένεια της Αριστεράς, είχε πει ο Λένιν. Και η επίτευξη της ειρήνης δεν καυορθώνεται με υπηρεσία στον εχθρό. Ούτε η «χρήσιμη ηλιθιότητα» είναι άλλοθι.