Το 75% δεν θέλει Τσίπρα, λένε, αλλά… δεν λένε ότι Μητσοτάκη δεν θέλει το 77%, Ζωή το 88%, Ανδρουλάκη το 90% και Κασσελάκη το 98% – Σωστά;

Λένε οι «πρόθυμοι ιεροφάντες» των καναλιών, με ύφος τελετουργικό, ότι «το 75% είναι κατά του Τσίπρα». Και το λένε με την ίδια αυτοπεποίθηση που κάποτε οι ιερείς της Ιεράς Εξέτασης δήλωναν πως ο ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη· γιατί το είπε η «Αυθεντία». Σήμερα, η «Αυθεντία» φοράει γραβάτα, λέγεται «δημοσκόπος», και εκτελεί πολιτικούς χαρακτήρες με στατιστικές – όχι με φωτιές.

Αν πάρουμε τη «λογική» αυτή των αριθμών, τότε με την ίδια ευκολία προκύπτει πως το 77% είναι κατά του Μητσοτάκη, το 88% κατά της Κωνσταντοπούλου, το 90% κατά του Ανδρουλάκη και το 99% κατά της λογικής.

Μάλιστα, επειδή προσμένουν τη συνέχεια, ακολουθεί: 92% κατά του Βελόπουλου, 94% κατά του Κουτσούμπα, 95% κατά του Φάμελλου, 98% κατά του Κασσελάκη και 99% κατά της Νέας Αριστεράς.

Τι απομένει; Μια χώρα σε πόλωση-ζόμπι, χωρίς ηγεσία, χωρίς προσανατολισμό, και χωρίς ούτε έναν που να αντέχει την εικόνα του καθρέφτη της.

Όμως, εδώ το πρόβλημα δεν είναι οι αριθμοί. Είναι η εργαλειοποίησή τους.

Είναι η χρήση τους ως ρόπαλο για να εμπεδωθεί ένα αφήγημα: πως «ο Τσίπρας τελείωσε». Ποιοι το λένε; Αυτοί που τον φοβούνται πολιτικά.

Όχι γιατί είναι τέλειος, κάθε άλλο. Αλλά γιατί έχει παρελθόν, έχει ιστορία, έχει όνομα. Και σε μια χώρα που όλοι θέλουν να ξεχάσουν την Ιστορία για να πλαστογραφήσουν το παρόν, αυτό είναι επικίνδυνο.

Ο Τσίπρας υπήρξε ο μόνος μεταπολιτευτικός ηγέτης που προσπάθησε να αμφισβητήσει, με λάθη και υπαναχωρήσεις, το ευρωπαϊκό δόγμα του χρέους. Και μόνο που το έκανε, έγραψε Ιστορία.

Και όταν έπεσε, δεν έπεσε από την κοινωνία. Έπεσε από τους θεσμούς, τις «αξιολογήσεις», τις πιέσεις, την εκδίκηση του συστήματος και την «πέμπτη φάλαγγα» που ανέχτηκε.

Τον χτυπούν με λύσσα. Και σε κάθε δημοσκόπηση-καρικατούρα, τον παρουσιάζουν ως παρελθόν. Γιατί τους πονάει που για πολλούς παραμένει μέλλον. Όχι επειδή δεν έκανε λάθη, έκανε πολλά. Αλλά επειδή τόλμησε εκεί που άλλοι έσκυψαν το κεφάλι πριν καν χτυπήσει το τηλέφωνο του Βερολίνου.

Και ρωτώ: αν το 75% είναι κατά του Τσίπρα, τότε ποιο είναι υπέρ των άλλων; Αυτών που βύθισαν τη χώρα στη σήψη, στο νεποτισμό, στην εθνική αφασία και στην ευρωπαϊκή υποταγή; Αυτών που κυβερνούν με διαφημιστικά πακέτα κι όχι με ιδέες;

Ο Τσίπρας δεν είναι άγιος, ούτε σωτήρας. Μα σε μια χώρα γεμάτη χάρτινους σωτήρες και καλοκουρδισμένους υπαλλήλους, παραμένει άνθρωπος με πολιτικό θάρρος και ιστορική εμπειρία. Και αυτό, όσο κι αν προσπαθήσουν να το εξαφανίσουν οι αριθμοί, δεν δημοσκοπείται. Καταγράφεται στα βιβλία.

Υ.Γ. Ενδιαφέρον έχει η άποψη των προοδευτικών πολιτών [ΕΔΩ η ΔΗΜΟΚΟΠΗΣΗ], καθώς υπέρ της δημιουργίας νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα τάσσεται το 41, 4% των κεντροαριστερών και το 21,4% των κεντρώων.

Όσον αφορά τις εισροές από άλλα κόμματα ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να «καταπίνει» τον ΣΥΡΙΖΑ αφού πρόθεση στήριξης δηλώνει το 87,8% των προτιθέμενων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 20,2% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, και το 42,7% των ψηφοφόρων της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Τα ποσοστά που προαναφέρθηκαν απαντούν σε ένα υποθετικό ερώτημα· σ’ ένα «εάν». Γιατί όσοι γνωρίζουν καλά το τοπίο, καταλαβαίνουν πως, εάν ο Τσίπρας επιστρέψει, ο κατακερματισμός της δημοκρατικής παράταξης θα λάβει τέλος και οι επίδοξοι ηγετίσκοι θα καθίσουν πάγκο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ: Αλέξης Τσίπρας: Χρειάζεται ένας νέος πατριωτισμός – Από τη μια η πατρίδα μας, από την άλλη τα πλούτη τους