ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS 
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, σε ανάρτησή του στο «Χ» την Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου 2025, αναφέρθηκε στην Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24/9/1998.
Τόνισε ότι τιμάται η μνήμη των θυμάτων και ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, ο οποίος, παρά τον ξεριζωμό, κατάφερε να ορθοποδήσει και να συμβάλει τα μέγιστα στην οικονομική, πνευματική και κοινωνική ζωή της χώρας.
Παρέθεσε, επίσης, απόσπασμα από το ποίημα του Γ. Σεφέρη «Επί Σκηνής Ε’»:
«… Ποιός έφυγε χτυπώντας πέταλα στις πλάκες; Κατάργησαν τα μάτια τους· τυφλοί. Μάρτυρες δεν υπάρχουν πια, για τίποτε».
Ο Νίκος Δένδιας έγραψε:
«Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφασή της Βουλής των Ελλήνων στις 24/9/1998.
»Τιμάμε τη μνήμη των θυμάτων και τον Μικρασιατικό Ελληνισμό. Κατάφερε να ορθοποδήσει μετά τον ξεριζωμό και να συμβάλλει τα μέγιστα στην οικονομική, πνευματική και κοινωνική ζωή της χώρας.
»”… Ποιός έφυγε χτυπώντας πέταλα στις πλάκες; Κατάργησαν τα μάτια τους· τυφλοί. Μάρτυρες δεν υπάρχουν πια, για τίποτε|.
»(Γ. Σεφέρη, “Επί Σκηνής Ε’”)».
Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, ορίζεται η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ.
Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 έως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000-1.200.000 ανθρώπους.
Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης από το Τουρκικό Κράτος».
Η θεώρηση των γεγονότων αυτών για δεκαετίες αποκαλούνταν από τους Έλληνες «Μικρασιατική Καταστροφή».
Σε ψηφίσματα της Γερουσίας των ΗΠΑ γίνεται αναφορά σε γενοκτονία κατά των Ελλήνων.
Γερμανική ιδέα η γενοκτονία των Ελλήνων:
Επιπρόσθετος λόγος, που προκάλεσε τη γενοκτονία των Ελλήνων, ήταν και ο οικονομικός παράγοντας.
Μεγάλο μέρος του εμπορίου και της βιομηχανίας είχε συγκεντρωθεί στα χέρια των Ελλήνων, γεγονός που αποτελούσε εμπόδιο στην επιδίωξη των Γερμανών να ολοκληρώσουν την οικονομική διείσδυση στην υπανάπτυκτη Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Προς αυτό τον σκοπό, προπαγανδιστικά φυλλάδια της Γερμανικής Τράπεζας Παλαιστίνης, το 1915, προέτρεπαν τους Τούρκους να μην έχουν καμία οικονομική σχέση με Έλληνες και Αρμένιους.
Γερμανοί στρατιωτικοί υπέδειξαν τον εκτοπισμό των ελληνικών πληθυσμών της ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με σκοπό τη συστηματική μεθόδευση της μαζικής μεταφοράς χιλιάδων Ελλήνων, θεωρητικά για «στρατιωτικούς λόγους», που στην εφαρμογή του, αποσκοπούσε στη φυσική τους εξόντωση.
Ο εκτοπισμός των Ελλήνων κατοίκων από αυτές τις περιοχές έγινε με το πρόσχημα της ασφάλειας των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την Ελλάδα, με την παράλληλη υποστήριξη Γερμανών.
Όμως το ελληνικό κράτος, εκείνη την εποχή, ήταν ουδέτερο στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν γερμανόφιλος. Παρ’ όλα αυτά οι ελληνικές κοινότητες, ανεξαιρέτως, θεωρούνταν ύποπτες στις τουρκικές Αρχές.
Σε διαταγή της Οθωμανικής Κυβέρνησης στις 14 Μαΐου 1914, η οποία διοχετεύτηκε στον ευρωπαϊκό Τύπο, δίνονταν οδηγίες για τη διεξαγωγή του εκτοπισμού του ελληνικού πληθυσμού, ενώ υπενθυμίζονταν ότι έπρεπε οι εκτοπισμένοι να υπογράψουν πιστοποιητικά ότι εγκαταλείπουν ηθελημένα τα σπίτια τους.
Για τους εκτοπισμούς φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκαν μέθοδοι εμπνευσμένες από Γερμανούς συμβούλους.
Ήδη από το τέλος του 1913 τη στρατιωτική διοίκηση της Τουρκίας είχε αναλάβει ο Γερμανός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς.
Ο τελευταίος θεώρησε ως επιτακτική ανάγκη την απομάκρυνση από τις περιοχές που γειτνιάζουν με την Ελλάδα, δηλαδή τα δυτικά μικρασιατικά παράλια, των ελληνικών πληθυσμών.
Η ζώνη που έπρεπε να εκκενωθεί από τους Έλληνες ξεκινούσε από την περιοχή του Αδραμύττιου, βόρεια, ως και απέναντι από τη Σάμο, ενώ συπεριελάμβανε και μερικές δεκάδες χιλιόμετρα προς την ενδοχώρα.
Για έγκυρη ενημέρωση πατήστε follow και ακολουθήστε μας στο twitter
