ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Σε μια φοβισμένη και εμφανώς νευρική παρέμβαση προχώρησε ο διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας Milliyet, Οζάι Σεντίρ, ο οποίος μέσω της τακτικής του στήλης, σχολίασε τις τρέχουσες διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τούρκος αρθρογράφος, «το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση δεν ενώθηκαν πρόσφατα εναντίον της Τουρκίας· είναι ενωμένοι εδώ και πολύ καιρό.
»Η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που υπέγραψαν στην τελευταία τους συνάντηση είναι κωμική.
»Η Τουρκία είναι χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και η Ελληνοκυπριακή Διοίκηση [σ.σ. Κυπριακή Δημοκρατία] δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
»Αν ξεσπάσει πόλεμος, σύμφωνα με τους όρους της συμμαχίας, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετάσχει στην άμυνα της Τουρκίας, όχι οι άλλοι.
»Φυσικά, αυτό δεν είναι το μόνο κωμικό στοιχείο. Αυτή η τριάδα αποφάσισε να συγκροτήσει δύναμη 2.500 ανδρών για να σταματήσει την Τουρκία».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «το Ισραήλ έψαχνε δύο δεκανίκια δίπλα του απέναντι στην Τουρκία και τελικά τα βρήκε.
»Το ένα δεκανίκι είναι η Νότια Κύπρος [σ.σ. εννοεί την ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία], μια περιοχή που κυβερνάται από κάποιον που θέλει να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από το νησί ενώ γεμίζει τη χώρα του με ξένους στρατιώτες.
»Ένας παράξενος χαρακτήρας, ο Ελληνοκύπριος ηγέτης, που παρέδωσε τον έλεγχο του αεροδρομίου της Λάρνακας στη MOSSAD.
»Δεν έχει υποστηρικτές ούτε κανέναν που να τον εμπιστεύεται στην Αθήνα, ούτε στην κυβέρνηση ούτε στα Μέσα Ενημέρωσης· κάνουν πως τον στηρίζουν επειδή είναι επίσημη πολιτική».
Παράλληλα, ο Οζάι Σεντίρ σημειώνει πως «στην Αθήνα, η συνεργασία με το Ισραήλ έχει αρχίσει να αμφισβητείται.
»Ενώ οι έντιμοι άνθρωποι της Ελλάδας [σ.σ. εννοεί τους «σανδαλάκηδες»] εμπόδιζαν τους Ισραηλινούς στρατιώτες στα πλοία να αποβιβαστούν στο λιμάνι, κλήθηκε η Ελληνική Αστυνομία.
»Την ώρα που ολόκληρη η ΕΕ απομακρύνεται από το Ισραήλ λόγω της γενοκτονίας στη Γάζα, υψώνονται φωνές λογικής στην Ελλάδα κατά της συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης να αγοράσει όπλα από το Τελ Αβίβ.
»Αυτές οι φωνές λένε ότι δεν είναι σωστό να πλησιάζουμε σε σύγκρουση με την Τουρκία για τα συμφέροντα του Ισραήλ, αλλά κανείς δεν τις ακούει».
Ο αρθρογράφος στέκεται ιδιαίτερα στην επικείμενη συνάντηση κορυφής, αναφέροντας πως «ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης θα πραγματοποιήσει την αναμενόμενη επίσκεψή του στην Τουρκία το πρώτο τρίμηνο του 2026», ενώ συμπληρώνει:
«ως ανεξάρτητος Πρωθυπουργός της Ελλάδας που έχει προβλήματα με την Τουρκία, θα γινόταν δεκτός με καλή διάθεση και η πόρτα του διαλόγου θα έμενε ανοιχτή, αλλά πρέπει να σκεφτεί κανείς πόσο θερμά θα γινόταν δεκτός στην Άγκυρα ένας Πρωθυπουργός της Ελλάδας που έχει γίνει δεκανίκι του Ισραήλ.
»Έχουμε στα χέρια μας το χαρτί για να ανοίξουμε συζήτηση για την ένταξη της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης στην ΕΕ, που είναι αντίθετη με τις Ιδρυτικές Συνθήκες, ή για το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1964 που θεωρεί τους Ελληνοκυπρίους μοναδικούς εκπροσώπους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
»Δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε στρατιωτικά μέτρα κατά αυτού του Ελληνοκύπριου ηγέτη που στερείται πολιτικής βάσης.
»Αυτός ο πιο αδύναμος κρίκος δεν θα ήξερε πού να τρέξει αν ακούγονταν δύο ερπύστριες από τον Βορρά, αλλά η Τουρκία θα επιβιώσει και θα επιδιώξει μια έντιμη ειρήνη.
»Η Άγκυρα είναι υπέρ του να μοιραστούν όλοι οι πόροι στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά αυτή η τριάδα ονειρεύεται μια Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία.
»Είναι τόσο αποκομμένοι από την πραγματικότητα που ξεχνούν ότι η μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ανατολική Μεσόγειο ανήκει στην Τουρκία».
Στο στόχαστρο του Σεντίρ μπαίνει και ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, καθώς επισημαίνεται ότι ο «Νετανιάχου προσπαθεί τώρα να τρομάξει τον λαό του με την Τουρκία για να παραμείνει στην εξουσία.
»Κάνοντάς το αυτό, θεωρεί σκόπιμο να δώσει στην Ελλάδα και την Ελληνοκυπριακή Διοίκηση έναν υποστηρικτικό ρόλο.
»Η επίδραση αυτής της πολιτικής στις σχέσεις Άγκυρας-Αθήνας θα είναι περιορισμένη, αλλά αν συνεχιστεί η επιμονή σε αυτή την πολιτική δεκανίκι, μετά από λίγο μπορεί να προκύψουν προβλήματα σε άλλους τομείς, κυρίως στον τουρισμό.
»Το θέλει πραγματικά αυτό η Αθήνα; Αν όχι, πρέπει να επανεξετάσει πόσο θα συμμορφωθεί με τον ρόλο που της έχει αναθέσει ο Νετανιάχου».
Το σχόλιο καταλήγει με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα, υποστηρίζοντας πως «στοιβάζοντας 2.500 στρατιώτες απέναντι στην Τουρκία, δεν θα ήταν πολιτικοί άνδρες, αλλά το πολύ ένα κωμικό χορευτικό τρίο…».
Ο εκνευρισμός και ο φόβος του Τούρκου δημοσιογράφου είναι εμφανείς και δεν κρύβονται πίσω από τους μαξιμαλισμούς νεο-οθωμανικού μεγαλείου.
Ωστόσο, ενδιαφέρον έχει -και σημειώνεται αυτό- πώς οι «σανδαλάκηδες» της ισχνής κομμουνιστικής Αριστεράς αγκαλιάζονται από τους εθνοϊσλαμιστές ως σύμμαχοι της Τουρκίας.




































































































