


Με μια από τις πιο κυνικές και ηθικά χρεοκοπημένες κινήσεις του πολέμου, το Ιράν εξαπέλυσε πρόσφατα πυραυλική επίθεση στο Ισραήλ, πλήττοντας ένα τζαμί στη Χάιφα, μια συναγωγή στο νότιο Ισραήλ, ένα σχολείο στο Μπνέι Μπρακ, έναν παιδικό σταθμό στη Μπεέρ Σέβα και ακόμη το Ιατρικό Κέντρο Σορόκα.
Παρά ταύτα, Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν το θράσος να κατηγορούν το Ισραήλ για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», επειδή στοχοποιεί πυρηνικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις που υπάρχουν μόνο για να ενισχύσουν ένα καθεστώς το οποίο απειλεί ανοιχτά να εξαφανίσει το Ισραήλ από τον χάρτη. Η ειρωνεία αυτής της προπαγάνδας ξεπερνά κάθε όριο.
Το Ιράν δεν συμπεριφέρεται ως κυρίαρχο κράτος, αλλά ως τρομοκρατική οργάνωση με κάθε έννοια, εκτοξεύοντας πυραύλους κατά παιδιών και χώρων λατρείας, για να σπεύσει στη συνέχεια στη διεθνή κοινότητα παριστάνοντας το θύμα.
Ας μην υπάρχει καμία παρερμηνεία: Το Ιράν επιχειρεί ενεργά να καταστρέψει το εβραϊκό κράτος, αυτή τη στιγμή, σε πραγματικό χρόνο, χρησιμοποιώντας βαλλιστικούς πυραύλους, ενώ παράλληλα διεκδικεί διεθνή προστασία για το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Δεν πρόκειται για ζήτημα αναλογικότητας. Πρόκειται για επιβίωση.
Και αν έτσι συμπεριφέρεται το ιρανικό καθεστώς χωρίς πυρηνικό όπλο, τι θα συμβεί όταν αποκτήσει ένα; Η απάντηση δεν είναι θεωρητική. Είναι υπαρξιακή.