ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS


















































Έντρομοι οι Τούρκοι με το Δόγμα Δένδια για το Αιγαίο - Απειλούν την Ελλάδα με πόλεμο και καταστροφή
Ο Σαμαράς ΔΕΝ είχε αφήσει τίποτα στο Μαξίμου για τον Τσίπρα - Οι «γαλάζιες ακρίδες» τα είχαν πλιατσικολογήσει όλα!
Υποκρισία στην ΕΕ: Διαφθορά και ξένη επιρροή πίσω από την επιλεκτική αναγνώριση της Παλαιστίνης
Πόντιοι: Το Σωματείο Δράσης «Νίκος Καπετανίδης» τίμησε την Πόντια δημοσιογράφο Ουζάι Μπουλούτ
Ο Νίκος Δένδιας τρομάζει τους Τούρκους - Το υπ. Άμυνας της Τουρκίας απαντά στο Δόγμα Δένδια
ΔΕΙΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ TRIBUNE ΣΤΟ GOOGLE NEWS
Να κρατήσει τις λεπτές ισορροπίες στην ΕΕ επιχειρεί ο πρόεδρος της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) Μάριο Ντράγκι, διευκρινίζοντας ότι η ΕΚΤ συζητά το ενδεχόμενο νομισματικής χαλάρωσης προκειμένου να κινηθεί η ευρωπαϊκή οικονομία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να προχωρήσει σε απ ευθείας χρηματοδότηση κρατών με την αγορά ομολόγων τους.
Αιτία για την τοποθέτηση αυτή του προέδρου της ΕΚΤ, στάθηκε σχετική ερώτηση Ισπανού δημοσιογράφου, για τον αν γνωρίζει τις προτάσεις των Podemos και του ΣΥΡΙΖΑ για να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα την χρηματοδότηση μέρους των κρατικών χρεών.
Η απάντηση του κ. Ντράγκι ήταν αρνητική. Ωστόσο ο πρόεδρος της ΕΚΤ διευκρίνισε ότι η ΕΚΤ εξετάζει το ενδεχόμενο αγοράς κρατικών ομολόγων από την ελεύθερη αγορά.Αυτό σημαίνει ότι η ΕΚΤ σκέπτεται σοβαρά να ενισχύσει τη ρευστότητα και την ανάπτυξη στην ευρωπαϊκή οικονομία, εφαρμόζοντας τη λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση, όπως έκανε τα τελευταία χρόνια η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ.
Ο κ. Ντράγκι τόνισε ότι η νομισματική χρηματοδότηση των κρατών της ΕΕ απαγορεύεται με βάση τις συνθήκες. Ωστόσο οι επικριτές του και κυρίως οι Γερμανοί τονίζουν , ότι το ίδιο απαγορευμένη από τις ευρωπαϊκές συνθήκες είναι και η ποσοτική χαλάρωση η οποία είναι και αυτή μια μορφή νομισματικής χρηματοδότησης, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την ΕΚΤ να την υιοθετεί ως μέσο άσκησης νομισματικής πολιτικής.
Οι θέσεις λοιπόν του Προέδρου της ΕΚΤ είναι εμφανές ότι ισορροπούν ανάμεσα στα Γερμανικά «θέλω» και στις πραγματικές ανάγκες της ευρωπαϊκής οικονομίας.























































