Εκτουρκισμός στη Χειμάρρα με την υπογραφή του Βαγγέλη Τάβου: ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ του ισλαμιστικού ιδρύματος «Maarif» στην ελληνική πόλη της Βόρειας Ηπείρου

Ως εθνικά επικίνδυνη και τουλάχιστον ανεύθυνη κρίνεται η πρόσφατη πρωτοβουλία του «Δημάρχου» Χειμάρρας -διορισμένου και εγκάθετου της κεντρικής διακυβέρνησης- να διευκολύνει την εγκατάσταση και δραστηριοποίηση στην περιοχή ενός κρατικού τουρκικού φορέα με αντικείμενο την εκπαίδευση και την εν γένει παιδεία.

Η εξέλιξη αυτή καθιστά πλέον ξεκάθαρο ότι η όλη επιχείρηση για την καταστρατήγηση της λαϊκής ετυμηγορίας των κατοίκων της περιοχής -χωρίς διακρίσεις εθνικής, θρησκευτικής καταγωγής ή γλώσσας- και η στέρηση του δικαιώματος και του αξιώματος του εκλεγμένου Δημάρχου, κ. Φρέντη Μπελέρη, σχεδιάστηκε από επαγγελματίες.

Ο ρόλος του διορισμένου «άρχοντα»

Ο διορισμός του αποκαλούμενου τοπικού άρχοντα, κ. Βαγγέλη Τάβου, φαίνεται να έχει πολύ πιο βαθιά κι επικίνδυνη αποστολή από την υφαρπαγή της ακίνητης περιουσίας και τη διευκόλυνση των αυλικών του Πρωθυπουργού, κ. Έντι Ράμα, για την εκμετάλλευση του τουριστικού αποθέματος της περιοχής.

Το αλβανικό κράτος έχει αποθρασυνθεί, ενώ ο «Δήμαρχος» της επιλογής του, εξυπηρετώντας ενσυνείδητα ή μη τα επιχειρούμενα, υπεισέρχεται στο ευαίσθητο πεδίο της ειρηνικής συνύπαρξης.

Ενώ σε πρώτη όψη φαίνεται ότι προκαλείται κυρίως το αίσθημα των γηγενών Ελλήνων, στο βάθος ελλοχεύει ο πραγματικός στόχος: η καταδυνάστευση του συνόλου της κοινωνίας της περιοχής.

Η Χειμάρρα, μια περιοχή που διαχρονικά έχει επιδείξει Δυτικό προσανατολισμό και διακρίνεται για το υψηλό ενδιαφέρον της στα γράμματα, την επιστήμη και τις τέχνες, εκτίθεται πλέον σε μια παιδεία που ουδεμία σχέση έχει με την ιστορία και την πραγματικότητά της.

Το Ίδρυμα Maarif: Ο μακρύς χειμώνας του Ερντογάν

Η διευκόλυνση αυτή δεν είναι βέβαια «με το αζημίωτο». Καθώς έργα υποδομής έχουν παραδοθεί εδώ και χρόνια σε περίεργα επιχειρηματικά σχήματα που οδηγούν στην αυλή του Τούρκου Προέδρου, το Ίδρυμα Maarif (Μααρίφ), το οποίο διαφημίζεται για «Παιδεία», καθίσταται ουσιαστικά χρηματοδοτούμενο από τον Αλβανικό λαό και κατά συνέπεια «ανταγωνιστικό».

Το Ίδρυμα Maarif (Μααρίφ) της Τουρκίας, ένας κρατικά χρηματοδοτούμενος φορέας που διευθύνεται από γνωστούς ισλαμιστές, λειτουργεί ως ο μακρύς βραχίονας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την εξαγωγή του πολιτικού Ισλάμ στο εξωτερικό.

Στόχος: Η Maarif (Μααρίφ) αποσκοπεί στην ανατροφή μιας νέας γενιάς ισλαμιστών πολιτικών ακτιβιστών που θα κινητοποιούνται υπέρ του Ερντογάν, όπως έχει αποκαλυφθεί με βίντεο από την Αφρική όπου μαθητές σε σχολεία του Ιδρύματος προσεύχονται και φωνάζουν συνθήματα για τον Τούρκο Πρόεδρο κατά τη διάρκεια εκλογικών εκστρατειών στην Τουρκία.

Γιγάντωση: Ξεκινώντας το 2016 με 90 εκατομμύρια λίρες, η χρηματοδότηση έφτασε τα 1,9 δισ. λίρες το 2022. Το Ίδρυμα διαχειρίζεται 406 σχολεία σε 49 χώρες, με 50.000 μαθητές, και σχεδιάζει να επεκταθεί σε σχεδόν 100 χώρες.

Ανταγωνισμός: Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του Ιδρύματος, Μπιρόλ Ακγκιούν (Birol Akgün), 234 σχολεία σε 20 χώρες έχουν αποκτηθεί από το κίνημα Γκιουλέν (Gülen), το οποίο είναι επικριτικό έναντι του Ερντογάν.

Η κυβέρνηση της Άγκυρας χρησιμοποιεί πιέσεις, δωροδοκίες, εκβιασμούς και υποσχέσεις για επενδύσεις προκειμένου να πείσει ξένες κυβερνήσεις να παραδώσουν τα σχολεία του αντιπάλου του, Φετουλάχ Γκιουλέν (Fethullah Gülen), σε προβληματικές δημοκρατικά χώρες όπως η Σομαλία, το Σουδάν, το Μάλι και το Πακιστάν.

Αντίδραση και αίτημα αναθεώρησης

Η τοπική κοινωνία αιφνιδιάστηκε από τις ενέργειες της πολιτείας μέσω του διορισμένου «Δημάρχου» της και έχει ήδη τοποθετηθεί.

Η ομογενειακή οργάνωση «ΔΕΕΕΜ Ομόνοια» Χειμάρρας καλεί με οργισμένη επιστολή της τη δημοτική Αρχή να αναθεωρήσει χωρίς δεύτερες σκέψεις την επιχειρούμενη εγκατάσταση ξένων υπηρεσιών.

Ζητά δε από την πολιτεία, που έχει την ευθύνη για τη διατήρηση της εσωτερικής συνοχής και της ειρηνικής συνύπαρξης, να παρέμβει και να αναβάλει με κάθε τρόπο και μέσο τα όσα δημοσίως διαμηνύονται.

Ενώ το πολιτικό κλίμα είναι ρευστό και «ο λύκος ενδεδυμένος προβιά στην ομίχλη χαίρεται», οι φύλακες της αδούλωτης Χειμάρρας έχουν γνώση του κινδύνου.

Τα δύο πρόσωπα του εξωμότη δημάρχου Χειμάρρας Βαγγέλη Τάβου

Υπάρχουν πολιτικές στιγμές που δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια για να αποκαλύψουν το βάρος τους.

Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τα γεγονότα, να τα συνδέσει και να δει το σχέδιο που ξετυλίγεται υποδόρια.

Η επίσκεψη του τουρκικού ιδρύματος Türkiye Maarif Vakfı στη Χeιμάρrα ήταν μια τέτοια στιγμή.

Δεν ήταν μια τυπική συνάντηση ευγένειας. Ήταν ένα βήμα που σηματοδοτεί μετατόπιση.

Και ο τρόπος με τον οποίο ο δήμαρχος Βαγγέλης Τάβος επέλεξε να το διαχειριστεί αποκάλυψε μια πολιτική πρόθεση που δύσκολα κρύβεται.

Ο Τάβος δεν είναι ένας συνηθισμένος αυτοδιοικητικός παράγοντας.

Όποτε τον εξυπηρετεί δηλώνει ότι είναι μέλος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, ενώ σε δημόσιες προεκλογικές συγκεντρώσεις στο παρελθόν έχει συστηθεί ως περήφανο τέκνο της Λιαμπουριάς, μιας φράσης που στα τοπικά συμφραζόμενα παραπέμπει σε σκληροπυρηνικά και συχνά ανθελληνικά περιβάλλοντα της αλβανικής ενδοχώρας.

Η εικόνα που καλλιεργεί όμως δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα.

Κανείς δεν αγνοεί ότι η εκλογή του συνδέθηκε άμεσα με τις πολιτικές επιλογές του πρωθυπουργού Έντι Ράμα και με το σχέδιο να διασφαλιστούν συμφέροντα αλβανικών οικονομικών κέντρων στην παράκτια ζώνη.

Η Χειμάρα, με τη δική της ταυτότητα και τις εκκρεμείς περιουσιακές διεκδικήσεις, υπήρξε πάντα στόχος.

Και ο δήμαρχος που προσπαθεί να εμφανίζεται στην Αθήνα ως εκπρόσωπος της μειονότητας λειτούργησε τα τελευταία χρόνια περισσότερο ως εργαλείο μιας στρατηγικής που δεν σχεδιάστηκε στη Χειμάρρα αλλά στα Τίρανα.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η παρουσία του Maarif δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία ή αθώα.

Η Τουρκία αναπτύσσει συστηματικά εκπαιδευτικά και πολιτισμικά δίκτυα στα Βαλκάνια, ιδίως στην Αλβανία, όπου η επιρροή της έχει γίνει θεσμικά αισθητή.

Η Χειμάρρα ήταν μέχρι σήμερα μια εξαίρεση. Ένας τόπος με ισχυρή συνοχή, ελληνική γλώσσα και παράδοση, μια κοινωνία που αντιστεκόταν στις πιέσεις.

Με την κίνηση του δημάρχου, το ισοζύγιο αυτό μεταβάλλεται. Και το μεταβάλλει ο ίδιος, μέσα από την πόρτα του δημαρχείου.

Οι αντιδράσεις της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» ήταν αναμενόμενες. Για τη μειονότητα, η γλώσσα και η εκπαίδευση αποτελούν πυρήνα της ταυτότητάς της.

Το ανησυχητικό δεν είναι η διαφωνία αλλά η απάντηση του δημάρχου.

Δύο διαφορετικές δηλώσεις για το ίδιο γεγονός, μία στα αλβανικά και μία στα ελληνικά.

Η πρώτη επιθετική, σχεδόν απαξιωτική προς τη μειονοτική οργάνωση, με χαρακτηρισμούς που επιχειρούν να την εμφανίσουν ως θόρυβο ενός παρωχημένου παρελθόντος.

Η δεύτερη ήπια, κατευναστική, διατυπωμένη έτσι ώστε να πείσει την Αθήνα ότι η «ΟΜΟΝΟΙΑ» υπερβάλλει και ότι δήθεν η υπόθεση δεν έχει την έκταση που της αποδίδεται.

Δύο διαφορετικά ακροατήρια, δύο διαφορετικά μηνύματα, δύο διαφορετικές αλήθειες που υπηρετούν ξεχωριστές πολιτικές στοχεύσεις.

Αυτό το διπλό παιχνίδι δεν είναι απλή αδεξιότητα. Είναι επιλογή.

Αποτυπώνει την πρόθεση ενός δημάρχου να ισορροπεί ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες, να παρουσιάζεται ως δήθεν θεματοφύλακας όταν απευθύνεται στην Ελλάδα και ως πειθήνιος υπηρέτης όταν στρέφεται προς τα Τίρανα.

Η υπόθεση της Χειμάρρας όμως δεν επιτρέπει τέτοιες διπροσωπίες.

Εδώ η γλώσσα, η εκπαίδευση, η ιστορική συνέχεια δεν αποτελούν αντικείμενο συμβιβασμών.

Είναι τα θεμέλια μιας παρουσίας που άντεξε δεκαετίες πίεσης και καχυποψίας.

Αυτό που αναδεικνύεται σήμερα δεν είναι απλώς η πρόθεση συνεργασίας με έναν τουρκικό κρατικό φορέα.

Είναι η προσπάθεια του δημάρχου να παρουσιάσει αυτή την κίνηση ως αθώα, ως μη προμελετημένη, ως απλή γνωριμία, λες και δεν έχει επίγνωση του πολιτικού βάρους της.

Είναι επίσης η παράλληλη επιχείρηση να καθησυχάσει την Αθήνα, να πείσει ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ότι όλα είναι υπό έλεγχο, ότι η μειονότητα δεν απειλείται.

Πρόκειται για μια γνώριμη τακτική στα πολιτικά περιβάλλοντα των Τιράνων, όπου η μειονότητα αντιμετωπίζεται συχνά όχι ως κοινότητα με δικαιώματα αλλά ως διαπραγματευτικό εργαλείο.

Μέσα σε αυτή τη σκιά, η Χειμάρρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Η είσοδος τρίτων δυνάμεων στον εκπαιδευτικό και πολιτισμικό της χώρο δεν είναι λεπτομέρεια. Είναι καταλύτης που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες.

Και ο δήμαρχος που επιχειρεί να την εμφανίσει ως μια ανώδυνη διαδικασία γνωριμίας δείχνει ότι είτε δεν αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα των πράξεών του είτε δεν ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα.

Σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη είναι προσωπική. Και είναι βαρύ το φορτίο για έναν αιρετό που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί τη μειονότητα ενώ οι επιλογές του εναρμονίζονται με τις επιδιώξεις εκείνων που για χρόνια επιθυμούν να αποδυναμώσουν την ελληνική παρουσία στην περιοχή.

Κάπου εδώ τελειώνουν οι παρεξηγήσεις και αρχίζει το καθήκον. Η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τέτοιες πρακτικές με ανακοινώσεις καλής θέλησης.

Η απάντηση πρέπει να είναι καθαρή και αποτελεσματική.

Κυρώσεις που θα πονέσουν πραγματικά, μέτρα που θα φτάσουν στο κόκκαλο και θα καταστήσουν σαφές ότι η υπονόμευση της μειονότητας και η προσπάθεια αλλοίωσης της ταυτότητας της Χειμάρρας έχουν κόστος.

Κόστος θεσμικό, πολιτικό και προσωπικό. Ο Βαγγέλης Τάβος γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Και ίσως για πρώτη φορά πρέπει να το μάθει και στην πράξη.

Η Χιμάρα έχει αντέξει πολλά. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα ανεχθεί άλλο ανθρώπους που νομίζουν ότι μπορούν να υπηρετούν δύο πατρίδες και να κινούνται χωρίς συνέπειες.

Οι επόμενες κινήσεις δεν θα κριθούν από τις δηλώσεις αλλά από τις πράξεις. Και αυτή τη φορά οι συνέπειες πρέπει να είναι σκληρές και ξεκάθαρες.

Να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια από τον Τάβο

Το Tribune έγραψε στις 20 Ιουλίου 2017: Όποιος στη Βόρεια Ήπειρο συνεργάζεται με αλλότρια συμφέροντα θα χάνει την ελληνική υπηκοότητα

20/08/17: «Το “λόμπι της Χειμάρρας” αφήνουν υπονοούμενα ότι ευθύνεται κύκλοι γύρω από τον δήμαρχο της βορειοηπειρωτικής πόλης, Γιώργο Γκόρο, για την αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητας του από την Αθήνα, η οποία έκρινε ότι εργάζεται ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού έθνους.

»Η Ελλάδα, όπως μεταδίδει η ιστοσελίδα Balbanweb.com, επικαλούμενη ελληνικά Μέσα και τον αλβανικό φιλοκυβερνητικό τηλεοπτικό σταθμό Top Channel, αποφάσισε να προχωρήσει στην άρση της ελληνικής υπηκοότητας από τον δήμαρχο Χειμάρρας Γιώργο Γκόρο, στηριζόμενη στο άρθρο 17 του Νόμου περί ιθαγένειας, σύμφωνα με το οποίο, η ελληνική ιθαγένεια ανακαλείται στις περιπτώσεις που ο πολίτης που ζει σε ξένη χώρα, ενεργεί υπέρ των συμφερόντων αυτής της χώρας και σε βάρος των συμφερόντων της Ελλάδος.

»Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν χρειάζεται παρότρυνση από κανένα “λόμπι” για να πράξει το αυτονόητο, ιδιαίτερα όταν η αντεθνική δράση του Γκόρου ήταν δημόσια και προκλητική.

»Προφανώς συνηθισμένοι στην “ατιμωρησία”, διάφοροι “παράγοντες” στην ελληνική εθνική μειονότητα νόμιζαν -και ίσως ακόμα νομίζουν- ότι αν και Έλληνες μπορούν να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα και την ίδια ώρα να έχουν στην τσέπη ελληνικό-ευρωπαϊκό διαβατήριο για να παριστάνουν τους σπουδαίους.

»Η αφαίρεση της ελληνικής υπηκοότητας από τον Γιώργο Γκόρο (στην αρχαία Αθήνα η ποινή αυτή ήταν γνωστή ως “ατίμωση”) ερμηνεύεται ως σαφές μήνυμα προς τους συνεργάτες των Τιράνων στη Βόρεια Ήπειρο, η οποία διέπεται από το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, ανεξάρτητα εάν δεν έχει εφαρμοστεί -αλλά ισχύει- ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχτεί άλλες παρόμοιες συμπεριφορές και μάλιστα καλά ενημερωμένοι κύκλοι των Αθηνών υποστηρίζουν ότι έχουν κι άλλοι σειρά εάν δεν συνετιστούν.

»Η απόφαση υπεγράφη από τον Υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Σήμερα τι γίνεται;

Τα παραπάνω συνέβαιναν στα χρόνια του Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Όποιος διαπιστωμένα ασκούσε αντεθνική δράση είχε βαρύτατες συνέπειες και πρώτα έχανε την ελληνική ιθαγένεια.

Και η περίπτωση του ατιμασμένου Γιώργου Γκόρου δεν είναι μοναδική. Όποιος Έλληνας μειονοτικός ή Ελλαδίτης -και στις δύο περιπτώσεις Έλληνας πολίτης- διαπιστωμένα έπαιζε ανθελληνικά παιχνίδια στη Βόρειο Ήπειρο και στην Αλβανία ή αλλού «πλήρωνε» τις βαλκανικές «μαγκιές» του σκληρά.

Διότι η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για τα δυτικά Βαλκάνια και ο επίσης εξωμότης [ελληνικής καταγωγής γενίτσαρος] Έντι Ράμα καλό είναι να θυμάται ότι έχει «ταβάνι» και «όρια» την επαρχιώτικη διακυβέρνησή του και αυτό ιδίως να μην το ξεχνά ποτέ, εκτός να θέλει να δει κάνα σμήνος F-16 πάνω από το επαρχιώτικό του παλάτι. Να μην αποθρασύνεται ο Ράμα λόγω Μητσοτάκη. Εντάξει Έντι; Έλαβες το μήνυμα;

Όσο για τον «ατιμασμένο» πρώην δήμαρχο Χειμάρρας, τον οποίο ατίμασαν Τσίπρας και Κοτζιάς αφαιρώντας του την ελληνική ιθαγένεια [υπηκοότητα] το 2017, ας πάει ο νυν διορισμένος δήμαρχος Τάβος να τον ρωτήσει αν «περνάει καλά», να πάρει μία γνώμη, διότι ο κ. Τάβος φαίνεται να είναι ο επόμενος που θα ατιμαστεί.

Και να μην ξεχνάνε ποτέ, ούτε ο Ράμα – ούτε ο Τάβος, πως υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, Νίκος Δένδιας, έχει καταγωγή από τη Χειμάρρα.