Οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 10% του πληθυσμού της Γαλλίας – Αποτελούν «παράλληλο κόσμο»

Ο Εμανουέλ Μακρόν εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις μουσουλμανικές ψήφους. Οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας, που προέρχονται κυρίως από τις πρώην γαλλικές αποικίες (Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία), αποτελούν περίπου 10% του πληθυσμού (το 2025).

Σε περιοχές όπως η Île-de-France, η Μασσαλία ή η Λυών, έχουν ισχυρή εκλογική παρουσία.

Παραδοσιακά ψηφίζουν αριστερά ή κεντροαριστερά (PS, La France Insoumise), αλλά σε προεδρικές εκλογές -όταν υπάρχει κίνδυνος ανόδου της άκρας δεξιάς- συσπειρώνονται πίσω από τον «λιγότερο επικίνδυνο», δηλαδή Μακρόν.

🡒 Εν ολίγοις: Ο Μακρόν, ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο απέναντι στη Λεπέν, ωφελείται από την αντι-ακροδεξιά ψήφο των μουσουλμάνων. Όχι γιατί τον αγαπούν, αλλά γιατί τον θεωρούν φραγμό απέναντι στην ξενοφοβία.

Υπάρχει πολιτική εξάρτηση;

Έμμεση εξάρτηση, ναι:

Ο Μακρόν επιδιώκει να διατηρήσει μια ισορροπία: από τη μία, προβάλλει την république laïque (κοσμικότητα), από την άλλη αποφεύγει την ευθεία σύγκρουση με τη μουσουλμανική βάση, ιδίως σε ζητήματα όπως η μαντίλα, τα σχολεία, οι χώροι λατρείας.

Παράλληλα, προσπαθεί να ελέγξει τον ριζοσπαστισμό με «νόμους κατά του ισλαμιστικού αυτονομισμού», όπως αυτόν που ψήφισε το 2021, αλλά τους παρουσιάζει ως ουδέτερες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

Ποια είναι η επιρροή του Ισλάμ στη σημερινή Γαλλία;

Ο Ισλαμικός κόσμος έχει πολυεπίπεδη επιρροή, άλλοτε θρησκευτική, άλλοτε πολιτισμική και άλλοτε πολιτική:

➤ Θρησκευτική επιρροή:

Υπάρχουν περίπου 2.600 τεμένη, πολλά από αυτά χρηματοδοτημένα από το εξωτερικό (Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ).

Αυξάνεται η πίεση για ισλαμικές ιδιωτικές σχολές, χαλάλ υποδομές, και νηστεία στο δημόσιο χώρο.

➤ Κοινωνικοπολιτική επιρροή:

Ορισμένες συνοικίες (les banlieues) λειτουργούν σαν παράλληλες κοινότητες, με αυξανόμενο κοινωνικό και θρησκευτικό συντηρητισμό.

Υπάρχει ανομία και αποξένωση από τη γαλλική ταυτότητα, σε συνδυασμό με αίσθημα αποκλεισμού και ρατσισμού.

Οι κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένου του Μακρόν) φοβούνται να τα βάλουν σκληρά με το φαινόμενο, λόγω κοινωνικών εκρήξεων.

➤ Ισλαμιστική επιρροή (ριζοσπαστική):

Γάλλοι πολίτες έχουν πολεμήσει με το ISIS.

Γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις, άλλοτε από οργανωμένα δίκτυα, άλλοτε από «μοναχικούς λύκους».

Ο αποκεφαλισμός του καθηγητή Πατί (2020) ήταν σημείο καμπής, όμως δεν προκάλεσε διαρκή πολιτική ανατροπή.

Τελικά, πού βρισκόμαστε;

Η Γαλλία:

Δεν είναι ισλαμική,

Αλλά δεν είναι και άμοιρη ισλαμικής επιρροής.

Δεν κυβερνιέται από ισλαμιστές,

Αλλά συμβιβάζεται συχνά με την ισλαμική ευαισθησία για λόγους εκλογικούς και κοινωνικής ειρήνης.

Ο Μακρόν:

Δεν είναι «υπάλληλος» των ισλαμιστών, όπως λέει η ακροδεξιά ρητορική,

Αλλά κινείται πραγματιστικά, γνωρίζοντας πως το εκλογικό του σώμα εμπεριέχει μουσουλμάνους, και πως κάθε κίνηση κατά του ριζοσπαστισμού πρέπει να ντύνεται με δημοκρατική, républicaine ρητορική για να μην κατηγορηθεί για ρατσισμό.

Ανάλυση του νόμου κατά του ισλαμικού αυτονομισμού

Ο λεγόμενος νόμος κατά του ισλαμικού αυτονομισμού είναι η πιο σοβαρή, αλλά και η πιο αμφιλεγόμενη απόπειρα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας να αναχαιτίσει τη γιγάντωση ενός παράλληλου κόσμου που απειλεί τη συνοχή της République.

Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε το 2021, επί Μακρόν, και έχει διπλό πρόσωπο: το ένα είναι δημοκρατικό και κοσμικό, το άλλο ασφαλίτικο και κατασταλτικό. Ας τον ξεψαχνίσουμε.

Loi confortant le respect des principes de la République

(Νόμος που ενισχύει τον σεβασμό στις αρχές της Δημοκρατίας)

Αλλά όλοι τον ξέρουν ως: Loi contre le séparatisme islamiste.

Ο νόμος ήρθε μετά από:

Πολλαπλά τρομοκρατικά χτυπήματα, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του καθηγητή Σαμιέλ Πατί (2020).

Ενδείξεις ότι ορισμένες μουσουλμανικές κοινότητες λειτουργούν εκτός των κανόνων του κράτους δικαίου: επιβάλλουν σιωπηρή σαρία, απομονώνονται από την υπόλοιπη κοινωνία, και απορρίπτουν τη γαλλική ταυτότητα.

Κραυγές από γαλλικές υπηρεσίες ασφάλειας ότι υπάρχει «islamisme insidieux» – ένας υπόγειος, μη βίαιος αλλά διαβρωτικός ισλαμισμός.

Ο Μακρόν παρουσίασε τον νόμο ως «Réarmement républicain» – μια ανασύνταξη της Δημοκρατίας.

ΚΥΡΙΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

Καταστολή του «separatisme»

Ποινικοποιείται κάθε παρότρυνση ή δράση που υπονομεύει τις δημοκρατικές αξίες, με στόχο τη δημιουργία παράλληλων κοινωνιών.

Ελέγχεται αυστηρά η ρητορική μίσους, ιδιαίτερα μέσω social media.

Εποπτεία θρησκευτικών οργανώσεων

Τα θρησκευτικά σωματεία υποχρεούνται σε πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά τους.

Κάθε χρηματοδότηση από το εξωτερικό άνω των 10.000€ πρέπει να δηλώνεται.

Δημιουργείται εθνική πιστοποίηση των ιμάμηδων – για να αποτραπεί η είσοδος ιμάμηδων με εξτρεμιστικές ιδέες.

Ουδετερότητα στον δημόσιο χώρο

Οι δημόσιοι υπάλληλοι (π.χ. οδηγοί λεωφορείων, ταμίες, ταχυδρομικοί υπάλληλοι κ.ά.) απαγορεύεται να εκδηλώνουν θρησκευτικά σύμβολα ή να κάνουν προσηλυτισμό.

Έλεγχος των «σπιτικών σχολείων» / κατ’ οίκον διδασκαλία (enseignement à domicile)

Πλέον, για να διδάξει κάποιος στο σπίτι απαιτείται κρατική άδεια.

Αφορά θρησκευτικές κοινότητες που απέφευγαν το δημόσιο σχολείο, θεωρώντας το «άθεο».

Προστασία δημοσίων λειτουργών

Καθιερώνεται ποινική προστασία καθηγητών, γιατρών, δικαστών απέναντι σε στοχοποιήσεις και απειλές από φανατικούς.

Αφορά άμεσα την υπόθεση Πατί, που είχε στοχοποιηθεί διαδικτυακά.

Ο νόμος χτυπά τον:

Θεσμικό ισλαμισμό (π.χ. σαλαφιστικά δίκτυα που δεν ασκούν βία αλλά ελέγχουν κοινότητες),

Οικονομικό επηρεασμό από ξένα κράτη (ιδίως Τουρκία, Κατάρ),

Απόσυρση από τον εθνικό κορμό: σχολεία, νηστείες, ενδυμασία, γάμοι, διαζύγια, όλα με βάση σαρία.

Στόχος: να μην υπάρχουν γκέτο ισλαμικής νομιμότητας εντός της République.

ΚΡΙΤΙΚΗ – ΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΕΠΙΚΡΊΝΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ;

Αριστερά – Προοδευτικοί: Κατηγορούν τον Μακρόν ότι στοχοποιεί κυρίως μουσουλμάνους, ενώ ο νόμος υποτίθεται ότι είναι θρησκευτικά ουδέτερος. Μιλούν για «ισλαμοφοβία με δημοκρατικό περιτύλιγμα».

Δεξιά – Ακροδεξιά: Λένε πως ο νόμος δεν πάει αρκετά μακριά, γιατί δεν απαγορεύει πλήρως τη μαντίλα ή τη λειτουργία σαλαφιστικών οργανώσεων. Ζητούν απελάσεις, αυστηροποίηση ιθαγένειας, κ.λπ.

Ισλαμικές Οργανώσεις: Θεωρούν ότι πρόκειται για ενορχηστρωμένη καταστολή της πίστης. Μιλούν για διάκριση και περιορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας.

Αποτελέσματα μέχρι τώρα

Έκλεισαν αρκετοί σύλλογοι και τεμένη, κυρίως για ακραίο λόγο ή παράνομη χρηματοδότηση.

Ενισχύθηκε η κρατική εποπτεία του Ισλάμ, αλλά δημιουργήθηκαν αντιστάσεις και «πολιτική θυματοποίηση» στις ισλαμικές κοινότητες.

Σημαντικός αριθμός μουσουλμάνων βλέπει τον νόμο με καχυποψία, ως προπέτασμα για περιορισμό δικαιωμάτων.

ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ

Ο νόμος κατά του ισλαμικού αυτονομισμού:

Είναι προσπάθεια επαναβεβαίωσης της κοσμικής δημοκρατίας.

Είναι όμως και ομολογία ότι η Δημοκρατία έχει χάσει έδαφος σε συγκεκριμένες κοινότητες.

Θα λύσει το πρόβλημα; Όχι από μόνος του. Αν δεν συνδυαστεί με παιδεία, κοινωνική ένταξη, στέγαση, απασχόληση, τότε παραμένει ένα μανιφέστο-πυροσβεστήρας.