Ουκρανία: Η παραχώρηση εδαφών στον Πούτιν θα ενισχύσει τις φιλοδοξίες του

Η κοινή γνώμη στην Ουκρανία έχει σε μεγάλο βαθμό αποδεχθεί σιωπηρά την απώλεια της Κριμαίας και άλλων περιοχών, αλλά η επίσημη αναγνώριση της ρωσικής κατοχής αποτελεί εντελώς διαφορετικό ζήτημα.

Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις στο Λονδίνο κατέρρευσαν, με πηγές να αναφέρουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ πρότεινε ειρηνευτικό σχέδιο που περιλάμβανε τη de jure αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικής.

Οι Ουκρανοί απέρριψαν κατηγορηματικά την πρόταση, τονίζοντας ότι δεν θα υπογράψουν καμία συμφωνία που αλλάζει τα σύνορά τους, κάτι που δεν έχει συμβεί από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η επίσημη αναγνώριση διαφέρει σημαντικά από την αποδοχή της de facto κατάστασης.

Οι λόγοι της άρνησης είναι τόσο τυπικοί –απαιτείται πολύπλοκη νομική διαδικασία, όπως αλλαγή του Συντάγματος– όσο και ουσιαστικοί: καμία ηγεσία δεν θα αποδεχθεί να παραδώσει μικρότερη χώρα στις επόμενες γενιές, ενώ κάτι τέτοιο θα παραβίαζε εθνικά συμφέροντα και διεθνές δίκαιο.

«Λανθασμένη αντίληψη στη Δύση»

Ουκρανός αξιωματούχος δήλωσε ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει τον πόλεμο, ακόμα κι αν πετύχει εδαφικές παραχωρήσεις.

«Η αντίληψη ότι ο Πούτιν θα ικανοποιηθεί με την κατοχή εδαφών είναι πέρα για πέρα λανθασμένη.

»Αν πάρει κάτι, θα διεκδικήσει περισσότερα», τόνισε, προσθέτοντας ότι οι παραχωρήσεις ενισχύουν τις ρωσικές φιλοδοξίες αντί να οδηγούν σε ειρήνη.

Παρά την αποτυχία επίτευξης συνολικής εκεχειρίας, η ουκρανική ηγεσία επιδίωξε διαπραγματεύσεις για προσωρινή κατάπαυση πυρός, με στόχο τη μείωση των μακρινών χτυπημάτων για 30 ημέρες ή και επ’ αόριστον.

Ωστόσο, η άρνηση αναγνώρισης της Κριμαίας οδήγησε στην αποχώρηση του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο, υποβαθμίζοντας την πρωτοβουλία.

Ο Τραμπ επιδίωκε ειρηνευτική συμφωνία ενόψει του Πάσχα, αλλά η «πασχαλινή εκεχειρία» του Πούτιν κράτησε μόλις μία ημέρα, με περιορισμένη τήρηση.

Ακολούθησαν πολύνεκρες ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις κατά αμάχων, όπως στο Κίεβο, όπου τουλάχιστον δέκα πολίτες, ανάμεσά τους δύο παιδιά, σκοτώθηκαν.

Οι επιθέσεις αυτές θεωρούνται τακτική πίεσης της Μόσχας για υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν μεγάλες απώλειες και δυσκολίες στα μέτωπα.

Παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες, εκτιμάται ότι μια εκεχειρία ίσως επιτευχθεί σύντομα, όχι επειδή η Ρωσία επιθυμεί ειρήνη, αλλά λόγω της ανάγκης της για αναδιοργάνωση στο πεδίο της μάχης.